در ادامه هجمه رسانه های وابسته به آل سعود علیه ایران، پایگاه قطری العربی الجدید اعلام کرد ایران در آتش سوزی دو روز پیش بازار عصرونیه دمشق متهم است و احتمال می رود برای توسعه اماکن مذهبی به این کار زده باشد.
گروه بین الملل و سیاست خارجی خبرگزاری فارس؛ مهدی شکیبایی:
دو سال پس از خروج اسراییل از جنوب لبنان و آغاز انتفاضه الاقصی و یک سال پس از حوادث 11سپتامبر، سران اتحادیه عرب در مارس 2002 در بیروت اجلاسی را ترتیب دادند که این اجلاس از بابت طرحی که در آن سعودی ها برای عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی ارائه کردند تاریخی ترین اجلاس سران عرب نام گرفت.
رهبران عرب در اجلاس بیروت از طرحی حمایت کردند که به «طرح صلح عربی» موسوم شد و طبق آن در صورت عقب نشینی اسرائیل به مرزهای قبل از جنگ چهارم ژوئن 1967 تمام کشورهای عربی با آن روابط دیپلماتیک برقرار می کنند. این طرح توسط ملک عبدالله شاه سابق عربستان تهیه شد و سران عرب با تغییر برخی بندها آن را تصویب کردند.
سه سال پس از ارائه این طرح عربستان، اسراییل (در اگوست 2005) در اقدامی یکجانبه از نوار غزه خارج شد. هرچند نام این خروج را باید فرار گذاشت چه اینکه هزینه های امنیتی ناشی از اقدامات استشهادی فلسطینی ها در قالب انتفاضه الاقصی علیه صهیونیستها چنان افزایش یافته بود که رهبران اسراییلی را چاره ای جز این تصمیم نبود لیکن چه خروج و چه فرار وقتی به زمان این اقدام و استقبال برخی سران عرب از آن نگریسته می شود باید تامل بیشتری در رفتار و کردار سعودی ها در برخورد با قضیه اسلامی فلسطین کرد.
بلافاصله پس از این خروج که آریل شارون نخست وزیر وقت اسراییل آن را نیت صلح جویانه و خیر خواهانه تل آویو تعبیر کرد و این اقدام را مستحق پاسخی در خور از سوی اعراب دانست تحرکات دیپلماتیک با محوریت عربستان برای برگزاری کنفرانسی بین المللی به میزبانی سازمان ملل در نیویورک آغاز شد.
هدف برگزاری این اجلاس گذاشتن دست اسراییل در دست کشورهای عربی - اسلامی به پاس این نیت خیرخواهانه رژیم تل آویو و انزوای کشورهایی نظیر ایران و سوریه به عنوان مخالفان اصلی طرح عادی سازی از سایر کشورها بود.
برای بررسی چگونگی مهار اعتراضات مردمی که همواره مخالف عادی سازی روابط با اسراییل به عنوان رژیم اشغالگر قبله اول مسلمانان بودند اجلاسی با حضور وزرای سازمان های اطلاعاتی و استخباراتی کشورهای اروپایی و عربی و اسلامی (مغرب، پاکستان، اردن، عربستان، مصر، تونس، امارات و...)در نروژ برگزار شد. هدف بررسی راهکارهای امنیتی و نظامی مهار انتفاضه و اعتراضات مردمی به رفتار سازشکارانه دولت مردان عربی و اسلامی بود.
این تحرک مرموز صهیونیست ها و سعودی ها و اذنابشان برای دور زدن قضیه و آرمان فلسطین در نهایت با افشاگری گروههای مقاومت فلسطینی، سوریه و جمهوری اسلامی ایران در سطح افکار عمومی عربی و اسلامی متوقف شد اما هرگز به فراموشی سپرده نشد.
جنگ 33 روزه لبنان (2006) ، جنگ 22 روزه غزه (2008 - 2009) جنگ هشت روزه غزه (2012) و جنگ 51 روزه غزه (2014) پس لرزهای این شکست سعودی ها در عادی سازی روابط با اسراییل و به نوعی انتقام گیری از جبهه مقاومت بود.
امروز اما شرایط برای سعودی ها و صهیونیستها از جهاتی برای تحقق «طرح صلح عربی» فراهم تر شده است. اگر در ان زمان ترس از اعتراضات مردمی همواره مانع تحرکات آشکار سعودی ها برای دور زدن قضیه فلسطین محسوب می شد اما این روزها سعودی ها واهمه ای ندارند از اینکه رسما روابط خود را با رژیم تل آویو اعلام دارند چه اینکه به زعم خود در جهان عرب و اسلام مردمی نمانده اند که نسبت به این عادی سازی اعتراضی داشته باشند. ضمن آنکه با پروپاگاندای رسانه ای ایرانِ دشمنِ اسراییل را دشمنِ اعراب معرفی می کند و در تلاش برای راه انداختن جنگی علیه حزب الله است.
به برکت دلارهای نفتی سعودی بسیاری از ملت های عربی و اسلامی از افغانستان، پاکستان و نیجریه گرفته تا سوریه ، عراق و یمن در آتش تروریسم وهابی می سوزند و باقی مانده ها هم بواسطه نیازمالی ذیل چتر ائتلاف عربستان در آمده اند.
امروز بویژه پس از خریداری دو جزیره مصری و البته استراتژیک تیران و صنافیر که امنیت دریایی تل آویو به آن بستگی دارد، اسراییل بیش از هر زمان دیگری خود را نزدیک به کشورهای حاشیه خلیج فارس خاصه عربستان می بیند، نزدیکی که آن را مدیون سعودی ها است.
با این وجود این درست است که عربستان در غیاب برخی دولت های عربی موفق به جلب همراهی برخی دوَل عربی و حتی یک جریان فلسطینی برای عادی سازی روابط با اسراییل در قالب همان پروژه قدیمی«طرح صلح عربی» شده است لیکن جلب همراهی فلسطینیها برای فروختن قضیه فلسطین به اسراییل امر مقدور و ممکنی نیست.
وقوع انتفاضه سوم ملت فلسطین آن هم دقیقا در اوج تلاش های سازشکارانه عربستان و اسراییل مصداقی براین مدعاست که سعودی ها این بارهم دست به حرکت انتحاری زده اند.
عامل مردمی نکته ای است که هیچ گاه در محاسبات نیروهای مادی و اهریمنی لحاظ نمی گردد. مردم فلسطین بدون شک به این تحرک مرموزانه سعودی ها برای دور زدن آرمان فلسطین واکنش نشان خواهند داد هرچقدر که آنان خود را به ظاهر دوستدار قضیه فلسطین نشان دهند.
همانگونه که در سال 2005 رفتار سعودی ها از چشم دوستداران رهایی قدس شریف پنهان نماند این تلاش سعودی ها برای عادی سازی روابط با رژیم اسراییل نیز از سوی دوستداران ملت فلسطین و رهایی قدس رصد شده و بزودی به آن پاسخ داده خواهد شد.
رییس مجلس هفتم قبل از انتخابات در مورد نقش خود در پارلمان و فضای اصولگرایان گفته بود: «گفته شده بنده در مجلس نهم کم صحبت کرده ام و خواستهاند بگویند حداد عادل کم کار بوده است؛ آقای مرندی که همواره، بنده در کنار ایشان در مجلس مینشینم می توانند گواهی بدهند که من از زمانی که وارد مجلس می شوم تا آخرین دقیقه ای که در صحن حضور دارم، یک لحظه هم فارغ از کار مجلس نیستم. کار مجلس این نیست که یک نفر مدام پشت تریبون صحبت کند. خرده گیری به امثال بنده مانند این است که فردی نمایش و فیلمی ببیند و در آخر بگوید چرا کارگردان در این فیلم نقشی نداشت و دیده نشد؛ البته بنده برای خودم چنین عنوانی قائل نیستم ولی در مجلس نوع کارها و مراجعات من به این صورت است. تصور نشود اگر میکروفون بنده مدام خاموش و روشن نمی شود، خودم هم خاموش هستم.»
همان طور که میبینید او خود به آرام بودنش در فضای مجلس گواهی میدهد و میگوید اهل قیل و قال نیست. پایان فصل اول انتخابات و محروم شدن تمام لیست منتسب به حداد عادل (از تهران) از رسیدن به مجلس دهم موجب شده رئیس سابق مجلس برای رهبری جریان اصولگرای مخالف دولت وارد صحنه شود و بخت خود را در شهرهای دیگر بجوید. نمونه بارز این معنا را می توان در سخنان حداد در ابراز نگرانی از آنچه «نقش و تاثیر دولت در انتخابات» توصیف کرده دید. او حتی ادعا کرده «مستنداتی از این دخالتها دارد و بخشی از آن را در اختیار دولت قرار داده است».
به نظر میرسد حداد عادل میخواهد در دوران فراغت از نمایندگی مجلس، به یک کنشگر سیاسی فعال در سپهر سیاست ایران تبدیل شود. حداد بعد از واگذاری ریاست مجلس به علی لاریجانی در مجلس هشتم، بیشتر سکوت کرد و تنها در مواردی معدود پشت تریبون مجلس رفت و نطق کرد اما حالا میخواهد متفاوت ترین حداد عادل دوران را به مردم معرفی کند.
اصولگرایان مخالف دولت میتوانند امید داشته باشند با رهبری حداد عادل جریان مستحکمی را برای مقابله با دولت آماده کنند و شاید مهمترین هدف حداد عادل بعد از شکل گیری مجلس دهم تعریف جدیدی از جریان اصولگرایی است.
امروز در جریان اصولگرایی اختلاف شدید گرایشی دیده می شود و جریان راست ایران رسما به دو دسته تقسیم شده است. اصولگرایان حامی دولت و برجام و اصولگرایان مخالف دولت و برجام. رهبری موافقان را علی لاریجانی بر عهده دارد اما مخالفان از هر سو سازی برای خود کوک میکنند. برخی در تهران دم از مخالفت با برجام میزنند و عدهای دیگر در قم زیر لوای آیتالله مصباح یزدی برجام را برای کشور غیر مفید میدانند.
حداد عادل میخواهد تمام مخالفان را زیر یک چتر جمع کند و با اهداف مشخص برجام را مورد هدف قرار بدهند. البته برجام کوبی های او به شدت دیگران نیست و به نظر می رسد در گام دوم میخواهد فردی از مخالفان را برای انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در سال 94 آماده کند.
او به خوبی دریافته است اگر میخواهد رهبری در میدان اصولگرایان را به دست بگیرد نمیتواند ساکت بنشیند تا به او مراجعه کنند بلکه خود باید وارد صحنه شود و اصولگرایان را هدایت کند.
فقدان آیتالله مهدوی کنی و حبیبالله عسگراولادی و نزدیک شدن علی لاریجانی به دولت، زمینه این رهبری را برای حداد عادل فراهم کرده است. زین پس باید شاهد یک حداد عادل متفاوت در فضای سیاسی کشور باشیم.
در ادامه هجمه برخی رسانههای عربی علیه کشورمان، پایگاه العربی الجدید در ادعایی مضحک اعلام کرد احتمال می رود آتش سوزی دو روز پیش در بازار عصرونیه دمشق، کار ایران باشد.
در ادامه هجمه رسانه های وابسته به آل سعود علیه ایران، پایگاه قطری العربی الجدید اعلام کرد ایران در آتش سوزی دو روز پیش بازار عصرونیه دمشق متهم است و احتمال می رود برای توسعه اماکن مذهبی به این کار زده باشد.
این ادعای پایگاه قطری در حالی مطرح می شود که به تازگی و با فشار عربستان شماری از رسانه های وابسته به آل سعود هجمههای تندی را علیه ایران آغاز کرده اند و با طرح ادعاهای واهی تلاش دارند چهره کشورمان را مخدوش کنند. ی الجدید در ادعایی مضحک اعلام کرد احتمال می رود آتش سوزی دو روز پیش در بازار عصرونیه دمشق، کار ایران باشد.
به گزارش ، در ادامه هجمه رسانه های وابسته به آل سعود علیه ایران، پایگاه قطری العربی الجدید اعلام کرد ایران در آتش سوزی دو روز پیش بازار عصرونیه دمشق متهم است و احتمال می رود برای توسعه اماکن مذهبی به این کار زده باشد.