من با بررسی خبرها و اطلاعیه‌ها و خواندن مقالات جراید و نیز به دلیل سفرهایی که گه‌گاه به استان‌های کشور می‌کنم به نتیجه بسیار بدی رسیده‌ام. دید بیشتر آقایان وزیران کابینه کنونی، تهرانی است، چندان توجهی به استان‌ها ندارند و سفر به استان‌ها برایشان خسته کننده و روح گداز است. جز آقای دکتر قاضی زاده هاشمی که چه قبل از وزارت و چه پس از آن همیشه به فکر نواحی محروم بوده، دیگر آقایان وزیران چندان علاقه‌ای به سفرهای داخلی نداشته‌اند.
پارسال میهمان و سخنران سمیناری در محمودآباد بودم. در سال 1394، دیدم جناب وزیر راه و شهرسازی به جای اینکه از فرصت استفاده کند و از راه زمینی تشریف بیاورند به سمینار که در مرکز آموزش‌های وزارت نفت بود، با بالگرد مخصوص تشریف آوردند و پس از ایراد سخنرانی و صرف ناهار، با همان بالگرد تشریف بردند. شنیده‌ام ایشان اغلب سفرها را با بالگرد می‌روند. در بازگشت از محمودآباد دیدم جاده هراز را بسته‌اند و من ناچار شدم از وسط جاده هراز دور بزنم و از راه فیروزکوه به تهران بازگردم. فکر می‌کنم اگر وزیر راه و شهرسازی با خودرو جاده هراز را درمی‌نوردید و بازمی‌گشت، چقدر از مشکلات جاده‌ای آگاه می‌شد.
وزیران کابینه کنونی که آقای دکتر روحانی آنان را گل سرسبد جامعه و نخبگان می‌داند، از سفر به کشورهای خارجی استقبال می‌کنند، ولی زیاد میل ندارند به اطراف و اکناف کشور بروند. در حالی که وزیر و مدیرعامل یک سازمان هر اندازه در تهران جلسات و کمیسیون‌های مختلف داشته باشد، باید مرتب به استان‌ها سرکشی کند و حتی به صورت مخفیانه بازرسی به عمل آورد و ببیند مردم از وزارتخانه و سازمان تحت امرش رضایت دارند یا خیر؟ من شنیده‌ام بالگرد با قیمت بالا اجاره می‌کنند که برخی وزیران از راه‌های زمینی سفر نکنند و این عین خطاست.
در سال 1291 که کلنل هایلماریا لمارسون از سوئد به سمت فرمانده ژاندارمری دولتی ایران استخدام شد و به ایران آمد، هر از چند گاه به سیر و سفر در ایران می‌پرداخت تا بداند هنگ‌های ژاندارمری را در کجا تأسیس کند و پاسگاه‌های بین راه‌ها و کوه‌ها و کتل‌ها چگونه باید در برابر یاغیان مستحکم باشند. همین طور ژنرال نورمن شوارتسکف آمریکایی که در سال 1322 رئیس ژاندارمری ایران شد، وجب به وجب خاک ایران را با جیپ و کامانکار پیموده بود و با عشایر فارس و خوزستان و آذربایجان و کردستان آشنایی یافته و بارها در چادرهای آنان ناهار و شام خورده بود. آقایان وزیران و همین طور نمایندگان محترم مجلس باید کمی از اتاق‌های خود بیرون آیند و به سیر و سفر در ایران بپردازند.
آقای وزیر راه اگر یک بار سوار اتوبوس یا مینی بوس شود و به سفرهای دور و دراز برود، خواهد فهمید چه بر سر مردم می‌آید که ناگهان آمار تلفات یک سال کشور به 20 هزار نفر می‌رسد. آقای رئیس سازمان میراث فرهنگی و صنایع دستی و گردشگری چه خوب است سفری با خودرو در جاده‌های ایران بکند و ببیند واقعاً همان طور که معاون ایشان فرموده، ظرف سه سال اخیر 16 میلیون جهانگرد خارجی به ایران آمده‌اند و 24 میلیارد دلار عایدات گردشگری کشور شده است؟ شما باور می‌کنید؟ این اتاق‌ها، آن رئیس دفترها، آن منشی‌ها، آن دستگاه‌های ارتباطی را رها کنید کمی میان مردم بروید و از دردها و ناله‌های مردم آگاه شوید. فیلمی در فضای مجازی دیدم با عنوان «به ایران سفر نکنید». فیلم بسیار عالی بود. سخنانی که دشمنان و بدخواهان ایران درباره ایران می‌نویسند و می‌گویند، بر زبان گوینده و به زبان انگلیسی روی فیلم گفته و آورده می‌شد که ایران بیابان است و به آنجا سفر نکنید، اما پس از آن صحنه‌هایی از کوه‌ها و دشت‌ها و شهرهای ایران پیش چشم تماشاگر می‌آمد. عبارات سردی چون در ایران معماری ساده‌ای دیده می‌شود، اما تخت جمشید و مساجد اصفهان و مناظر دیدنی کشور از پیست‌های پربرف اسکی و تنوع غذایی و وجود امنیت بر فیلم نقش می‌بست، بسیار خوشم آمد که می‌توان کارهایی به این زیبایی انجام داد و سبب جلب جهانگرد به ایران شد. لازمه پیشرفت، اراده و همت پایدار است. تغییر هر روزه سیاست‌ها و شعاردادن و ارایه آمارهای تخیلی، کاری از پیش نمی‌برد.