تصاویر/مراسم سالگرد شهادت شهید علی صیاد شیرازی در ستاد کل نیروهای مسلح (2)
مراسم شانزدهمین سالگرد شهادت شهید سپهبد صیاد شیرازی با حضور جمع کثیری از مسئولان لشکری و کشوری و دوستداران خط سرخ شهادت در مسجد جهاد ستاد کل نیروهای مسلح برگزار شد. |  |
رسول 21 فروردین 1394 ساعت 22:15 |
سالروز شهادت یکی از ستون های جمهوری اسلامی صیاد دلها گرام
سردار سر لشگر محسن رضایی در ستاد کل نیروهای مسلح
محسن رضایی در جمع فرماندهان عالیرتبه نیروهای مسلح گفت:نیروهای مسلح ایران انقلابی هستند. ماجراجو و محافظه کار هم نیستند؛ بنابراین به آنها که به این سرزمین و انقلاب چشم طمع دوخته اند، هشدار می دهیم از نجابت و سکوت ما سوء استفاده نکنید... آمریکا هیچ صلاحیتی برای مذاکره با ایران در بحث موشکی و دفاعی با ما ندارد.
کد خبر: ۵۷۹۴۷۴
تاریخ انتشار:۲۱ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۲:۵۳-09 April 2016
صبح روز شنبه سرلشکر محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، در مراسم بزرگداشت شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در ستاد کل نیروهای مسلح، گفت: اگر موشک ها را ازما بگیرند بعد از آن به ایران حمله می کنند.
فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس با بیان خاطراتی از امیر سرافراز جنگ سپهبد شهید صیاد شیرازی و فشارهای وارده از سوی بنی صدر بر نیروهای مسلح و جدایی و اختلاف بین آنها گفت: برادرمان شهید صیاد نقش بزرگی در انسجام ارتش انقلابی و هماهنگی با سپاه به عهده داشت. ایشان افسری شجاع و با ایمان بود. در دفاع مقدس دو نیروی محدود کننده وجود داشت؛ یکی کمک های خارج از عراق به صدام حسین و دیگری فشارهای داخلی که شامل دوراندیشی های سیاسی درداخل ویا محافظه کاریهای داخلی می شد که از عوامل محدود کننده بود. با آن همه فشارها ارتش و سپاه توانستند جنگ را با پیروزی به پایان ببرند.
سرلشکر رضایی افزود: نیروهای مسلح ایران انقلابی هستند. ماجراجو محافظه کار هم نیستند؛ بنابراین، به آنها که به این سرزمین و انقلاب چشم طمع دوخته اند، هشدار می دهیم از نجابت و سکوت ما سوء استفاده نکنید. ما هیچگاه شروع کننده هیچ جنگی نبوده و نیستیم ولی انتقام گیرنده بسیار سختی هستیم.
وی افزود: انقلابی بودن ما ازجنس انقلاب اسلامی است و نه از نوع انقلاب های مارکسیستی. ما در سی وهفت سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبودیم، ولی رژیم صهینویستی، عربستان و صدام حسین در این سی و هفت سال بارها به کشورهای دیگر تجاوز کردند و آمریکا همواره ازاین متجاوزین دفاع کرده است.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به فعالیت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی در آبادانی کشور افزود: در بعد سازندگی در همه دولت ها نیروهای مسلح دست آنها را در عمران گرفته است. تمامی دولت ها نه تنها در برقراری امنیت بلکه در سازندگی کشور هم خود را مدیون نیروهای مسلح می دانند. ده ها سد و اتوبان و پتروشیمی و پالایشگاه ساخته و تحویل شده است. همین الان قرارگاه سازندگی خاتم سپاه صدهزار شغل ایجاد کرده و قریب هفده هزار میلیارد تومان از دولت طلب دارد که عمده آن را هم باید به پیمانکاران بدهد. برادران ارتش بهترین زمین های داخل شهرها را به دولت وشهرداری داده اند تا مردم در رفاه باشند.
سرلشکر رضایی گفت: امروز هم در سال اقتصاد مقاومتی دولت هر کمکی که از نیروهای مسلح بخواهد ما با جان و دل به دولت کمک می کنیم. امسال سال روشن شدن کارنامه دولت است و ما مایل هستیم این کارنامه در کام مردم شیرین کند. لذا چند میلیون بسیجی و بالای دو میلیون نیروهای مسلح آمادگی دارند در کنار انجام مأموریت های خود به دولت در اقتصاد مقاومتی کمک کنند.
فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس گفت: ما بعد از جنگ چه کار کردیم؟ نیروهای مسلح ایران هم در بعد سازندگی خود و هم سازندگی کشور و کمک به دولت وارد صحنه شدند. ما در جنگ با مشکلات سلاح و تجهیزات و مهمات شدید روبه رو بودیم پس تولید این ها و رفع نیاز کشور به سلاح متعارف را بخشی از برنامه خود قرار دادیم. در بعد آموزش و سازماندهی با مشکلاتی مواجه بودیم، بخشی از برنامه خود را برای رفع آنها گذاشتیم. در بعد هماهنگی بین ارتش و سپاه ابهاماتی وجود داشت، چون سپاه و ارتش هر کدام همه دفاع را می خواستند این هم جزو برنامه قرار گرفت. بیست و هفت سال تلاش نیروهای مسلح برای رفع نواقص خود بوده است. البته ارتش های منطقه هم به فعالیت های خود ادامه دادند ولی هیچ یک از آنها تجربه دفاعی و سبک نوین جنگی که ما به دست آوردیم را نداشتند و شما آن را در جنگ سی وسه روزه و یا در حفظ دمشق و بغداد ملاحظه کردید.
سرلشکر رضایی گفت: ما به هیچ وجه از پیشرفت های موشکی دست نمی کشیم و با تمام توان به تقویت نیروهای مسلح و انتقال تجارب ذیقمت هشت سال دفاع مقدس وسی وهفت سال تجارب دفاعی وامنیتی به نسل های بعدی ادامه می دهیم، آن عملی که امریکایی ها را بر سر میز وارد کرد، موشک های ما بود. اگر موشک ها را از ما بگیرند، میز گفت وگویی شکل نخواهد گرفت. کسانی که به گفت وگو اهمیت می دهند با توجه به اهمیت پشتوانه ای که آمادگی دفاعی کشور برای گفت وگو ایجاد می کند، باید هر روز بگویند درود بر موشک!
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: ما امروز قدرت اول منطقه هستیم و به برخی کشورها عرض می کنیم با دم شیر بازی نکنید. شما با ایجاد ائتلاف هم قادر نخواهید بود که تهدیدی علیه ایران درست کنید ما به آنها می گوییم سر جای خود بنشینید!
رضایی افزود: آمریکایی ها که هنوز به تعهدات برجام عمل نکرده اند و بلکه خلاف آن دارند عمل می کنند، می گویند که ما می خواهیم درباره موشک های ایران صحبت کنیم و آنها را محدود سازیم! من عرض می کنم که آمریکا هیچ صلاحیتی برای مذاکره با ایران در بحث موشکی و دفاعی با ما را ندارد، افتضاحاتی که آمریکا در افغانستان و عراق و سوریه در ناامن سازی امنیت منطقه از خود نشان داده است، بیانگر این است که آمریکا فاقد صلاحیت مذاکره در مباحث دفاعی است.
فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس با بیان خاطراتی از امیر سرافراز جنگ سپهبد شهید صیاد شیرازی و فشارهای وارده از سوی بنی صدر بر نیروهای مسلح و جدایی و اختلاف بین آنها گفت: برادرمان شهید صیاد نقش بزرگی در انسجام ارتش انقلابی و هماهنگی با سپاه به عهده داشت. ایشان افسری شجاع و با ایمان بود. در دفاع مقدس دو نیروی محدود کننده وجود داشت؛ یکی کمک های خارج از عراق به صدام حسین و دیگری فشارهای داخلی که شامل دوراندیشی های سیاسی درداخل ویا محافظه کاریهای داخلی می شد که از عوامل محدود کننده بود. با آن همه فشارها ارتش و سپاه توانستند جنگ را با پیروزی به پایان ببرند.
سرلشکر رضایی افزود: نیروهای مسلح ایران انقلابی هستند. ماجراجو محافظه کار هم نیستند؛ بنابراین، به آنها که به این سرزمین و انقلاب چشم طمع دوخته اند، هشدار می دهیم از نجابت و سکوت ما سوء استفاده نکنید. ما هیچگاه شروع کننده هیچ جنگی نبوده و نیستیم ولی انتقام گیرنده بسیار سختی هستیم.
وی افزود: انقلابی بودن ما ازجنس انقلاب اسلامی است و نه از نوع انقلاب های مارکسیستی. ما در سی وهفت سال گذشته آغازگر هیچ جنگی نبودیم، ولی رژیم صهینویستی، عربستان و صدام حسین در این سی و هفت سال بارها به کشورهای دیگر تجاوز کردند و آمریکا همواره ازاین متجاوزین دفاع کرده است.
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به فعالیت نیروهای مسلح جمهوری اسلامی در آبادانی کشور افزود: در بعد سازندگی در همه دولت ها نیروهای مسلح دست آنها را در عمران گرفته است. تمامی دولت ها نه تنها در برقراری امنیت بلکه در سازندگی کشور هم خود را مدیون نیروهای مسلح می دانند. ده ها سد و اتوبان و پتروشیمی و پالایشگاه ساخته و تحویل شده است. همین الان قرارگاه سازندگی خاتم سپاه صدهزار شغل ایجاد کرده و قریب هفده هزار میلیارد تومان از دولت طلب دارد که عمده آن را هم باید به پیمانکاران بدهد. برادران ارتش بهترین زمین های داخل شهرها را به دولت وشهرداری داده اند تا مردم در رفاه باشند.
سرلشکر رضایی گفت: امروز هم در سال اقتصاد مقاومتی دولت هر کمکی که از نیروهای مسلح بخواهد ما با جان و دل به دولت کمک می کنیم. امسال سال روشن شدن کارنامه دولت است و ما مایل هستیم این کارنامه در کام مردم شیرین کند. لذا چند میلیون بسیجی و بالای دو میلیون نیروهای مسلح آمادگی دارند در کنار انجام مأموریت های خود به دولت در اقتصاد مقاومتی کمک کنند.
فرمانده سپاه پاسداران در دوران دفاع مقدس گفت: ما بعد از جنگ چه کار کردیم؟ نیروهای مسلح ایران هم در بعد سازندگی خود و هم سازندگی کشور و کمک به دولت وارد صحنه شدند. ما در جنگ با مشکلات سلاح و تجهیزات و مهمات شدید روبه رو بودیم پس تولید این ها و رفع نیاز کشور به سلاح متعارف را بخشی از برنامه خود قرار دادیم. در بعد آموزش و سازماندهی با مشکلاتی مواجه بودیم، بخشی از برنامه خود را برای رفع آنها گذاشتیم. در بعد هماهنگی بین ارتش و سپاه ابهاماتی وجود داشت، چون سپاه و ارتش هر کدام همه دفاع را می خواستند این هم جزو برنامه قرار گرفت. بیست و هفت سال تلاش نیروهای مسلح برای رفع نواقص خود بوده است. البته ارتش های منطقه هم به فعالیت های خود ادامه دادند ولی هیچ یک از آنها تجربه دفاعی و سبک نوین جنگی که ما به دست آوردیم را نداشتند و شما آن را در جنگ سی وسه روزه و یا در حفظ دمشق و بغداد ملاحظه کردید.
سرلشکر رضایی گفت: ما به هیچ وجه از پیشرفت های موشکی دست نمی کشیم و با تمام توان به تقویت نیروهای مسلح و انتقال تجارب ذیقمت هشت سال دفاع مقدس وسی وهفت سال تجارب دفاعی وامنیتی به نسل های بعدی ادامه می دهیم، آن عملی که امریکایی ها را بر سر میز وارد کرد، موشک های ما بود. اگر موشک ها را از ما بگیرند، میز گفت وگویی شکل نخواهد گرفت. کسانی که به گفت وگو اهمیت می دهند با توجه به اهمیت پشتوانه ای که آمادگی دفاعی کشور برای گفت وگو ایجاد می کند، باید هر روز بگویند درود بر موشک!
دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام گفت: ما امروز قدرت اول منطقه هستیم و به برخی کشورها عرض می کنیم با دم شیر بازی نکنید. شما با ایجاد ائتلاف هم قادر نخواهید بود که تهدیدی علیه ایران درست کنید ما به آنها می گوییم سر جای خود بنشینید!
رضایی افزود: آمریکایی ها که هنوز به تعهدات برجام عمل نکرده اند و بلکه خلاف آن دارند عمل می کنند، می گویند که ما می خواهیم درباره موشک های ایران صحبت کنیم و آنها را محدود سازیم! من عرض می کنم که آمریکا هیچ صلاحیتی برای مذاکره با ایران در بحث موشکی و دفاعی با ما را ندارد، افتضاحاتی که آمریکا در افغانستان و عراق و سوریه در ناامن سازی امنیت منطقه از خود نشان داده است، بیانگر این است که آمریکا فاقد صلاحیت مذاکره در مباحث دفاعی است.
روایت شهادت شهید صیاد شیرازی؛ دل مادر از چیزی خبر داشت؟ + تصاویر
آن شب علی پیراهن عربی ای را که مادر از مکه برایش آورده بود، تن کرد و نمازش را با همان خواند . مادر وقتی او را در جامه ی سپید دید، لحظه ای خیال کرد او در زمین نیست. او را در صف سپید پوشانی دید که لبیک گویان به آسمان می رفتند. قلبش ریخت. به خودش دلداری داد و فکر کرد از تأثیرات مراسم حج است. با این حال نتوانست تاب آورد و گفت: «علی جان، لباست را عوض کن سرما می خوری» ...
ده‌سال پیش از پیروزی انقلاب اسلامی زمانی که ستوان علی صیاد شیرازی افسر گمنامی در لشکر تبریز بود، تیمسار یوسفی فرمانده لشکر در میان جمعی از نظامیان گفته بود: «نام این جوان را به خاطر بسپارید. من در ناصیه او آن‌قدر لیاقت می‌بینم که اگر بخت یارش باشد و از شر حاسدان در امان بماند، روزی فرمانده نیروی زمینی ارتش ایران شود!» ... پیش‌بینی سرلشکر پیر سیزده سال بعد هنگامی تحقق یافت که ایران یکی از حساس‌ترین لحظات تاریخی خود را می‌گذراند ...
در تاریخ 21 فروردین ماه 1378 صیاد شیرازی، صیاد دلها شد و از شهادت روزی اش شد. این شهادت به تعبیر رهبر انقلاب مرگ تاجرانه است و معیاری است برای نمایش کوردلی بیش از پیش منافقان. متن زیر شرح ماوقعی است از شهادت صیاد شیرازی که به نقل از کتاب «در کمین گل سرخ» در ادامه می‌آید:
روز هیجده فروردین، مادر از حج برگشت، در فرودگاه مشهد وقتی او علی را در میان فرزندان و استقبال کنندگانش ندید ، دلش به تلاطم افتاد و به جای همه ی پاسخ ها تنها پرسید : پس علی کجاست ؟ علی ؟
با قسم به هر چه که پیش او عزیز بود ، فهماندند که علی صحیح و سالم است اگر که الان در آن جا نیست فقط به خاطر جلسه‌ای است که در تهران با فرماندهان عملیات ثامن‌الائمه دارد . اما دل مادر آرام و قرار نداشت . نگران علی بود . آیا دل مادر از چیزی خبر داشت ؟
ساعتی بعد کار مادر به بیمارستان کشید. اطرافیان این را به حساب ضعف جسمانی او گذاشتند. مسبوق به سابقه بود . به همین خاطر اگر اصرار علی نبود حتی به حج هم نمی توانست برود .
نیمه های شب بود که چشم های مادر باز شد. علی بالای سرش بود. فقط شنید : «عزیز جان!» باز از هوش رفت . اما صبح که به هوش آمد ، کسی متوجه اش نشد. احساس کرد حالش بهتر شده است. علی کمی آن طرف تر با دکتر ها دور میز نشسته بودند و صبحانه می خوردند. دلش می خواست لحظاتی سیر پسرش را نگاه کند...
آن روز حال مادر خوب شد. آن قدر خوب که تا شب به خانه برگشت. آن شب علی پیراهن عربی ای را که مادر از مکه برایش آورده بود ، تن کرد و نمازش را با همان خواند . مادر وقتی او را در جامه ی سپید دید ، لحظه ای خیال کرد او در زمین نیست. او را در صف سپید پوشانی دید که لبیک گویان به آسمان می رفتند . قلبش ریخت . به خودش دلداری داد و فکر کرد از تأثیرات مراسم حج است. با این حال نتوانست تاب آورد و گفت: « علی جان ، لباست را عوض کن سرما می خوری . »
تا پاسی از شب، رفت و آمد بستگان طول کشید. حدود دوازده شب به مادر گفت : «عزیز ، می خواهم استراحت کنم. یک ساعت دیگر بیدارم کن تا بروم حرم.»
این عادت همیشگی اش بود. مشهد که می آمد ، بیش تر شب ها را تا صبح در حرم می گذراند. دست های مادر هنوز در دستش بود که در کنار بستر او خوابش برد . صدای نفس های آرامش که بلند شد ، باز دلشوره به جان مادر افتاد . در دلش توفانی بود . از بستر بلند شد و بالای سر پسرش نشست . کودکی اش را به یاد می آورد که شب ها از گریه خواب نداشت . در روز عاشورا نفسش بند آمده بوده و مادر چیزی رو به گنبد طلایی گفته بود... به سر و صورت پسر نگاه کرد و آرام اشک ریخت . وقتی به خود آمد که دو ساعت گذشته بود. نمی توانست از پسرش دل بکند . او به دل خودش ایمان داشت . همیشه حوادث را قبل از اتفاق احساس می کرد . هر بار که علی در جبهه زخمی شده بود ، او از قبل فهمیده بود .
به هر زحمتی بود از فرزندش دل کند و به آرامی او را از خواب بیدار کرد . علی وقتی به ساعتش نگاه کرد ، گفت : « عزیز چرا دیر بیدارم کردی ؟ »
عزیز چه می توانست بگوید؟ تنها گفت: «خیلی خسته ای. دلم نیامد.»
علی آن شب همراه خواهر بزرگش که از دره گز آمده بود ، به حرم رفت. این که در آن شب در آن جا چه گذشت و علی چه گفت و چه شنید، تنها خدا می داند و بس . اما همان شب در تهران ، خیابان دیباجی ، همسایگان او ، چند مورد رفت و آمد مشکوک دیده بودند . پیکانی در آن نیمه شب چند بار طول خیابان را پیموده بود . رفتگر شهرداری را دیده بودند که ناشیانه خیابان را جارو می کرده و حرکات و نگاه هایش غیر عادی بوده و...
اما در مشهد ، علی هنگامی از حرم برگشت که آفتاب صبح جمعه تابیده بود . او سر راهش نان سنگک و پنیر و خامه گرفته بود. مانند همیشه خود بساط صبحانه را پهن کرده و بعد پدر و مادرش را دعوت به صبحانه کرده بود. بعد گویی که عجله داشته باشد ، به سراغ بستگانش رفته بود و تا ظهر به خانه ی اغلب آن ها سرکشیده بود . حتی آن ها می گویند انگار از سرنوشت خود خبر داشته که آن ها را نسبت به انجام فرایض دینی و وظایف فردی و اجتماعیشان سفارش می کرده است.
سرانجام حدود ظهر به سوی تهران پرواز کرد .
صبح شنبه21 فروردین، وقتی که او فرازهای آخر دعای عهد را زمزمه می کرد ، مقابل خانه اش منافقی در لباس خدمتگزار در کمین او نشسته بود. در سازمان آن ها سرلشگر علی صیاد شیرازی لابد به خاطر جانبازی هایش در راه دفاع از استقلال ایران به اعدام محکوم شده بود!
اکنون رهبران سازمان مُصر بودند مأموریت نا تمام فروردین 61 را تمام کنند.
سرانجام لحظه ی موعود فرا رسید. ساعت 6:45 در باز شد و ماشین تیمسار بیرون آمد. او منتظر ماند تا فرزندش مهدی در پارکینگ را ببندد و به او برسد . معمولاً سر راهش او را هم به مدرسه می رساند ...
ادامه ی ماجرا را پلیس چنین گزارش داد:
«... مهاجم ناشناس در پوشش کارگر رفتگر به محض خروج امیر صیاد شیرازی از منزل و در حال سوار شدن به اتومبیل خود ، به وی نزدیک شد. تیمسار شیرازی وقتی متوجه آن مرد رفتگرنما شد ، منتظر ماند تا او خواسته اش را بیان کند.
مرد مهاجم پاکت نامه ای را به دست تیمسار صیاد شیرازی داد تا آن را بخواند. تیمسار در حال بازکردن پاکت بود که ناگهان مرد ناشناس با سلاح خودکاری که پنهان کرده بود وی را هدف چند گلوله از ناحیه ی سر ، سینه و شکم قرار داد و از محل حادثه گریخت . براساس اظهارات شاهدان ، مهاجم فراری پس از تیراندازی به طرف خودروی پیکان که در فاصله ی چند متری منزل تیمسار صیاد شیرازی توقف کرده بود ، دوید و به کمک همدست خود از محل گریخت...
پیکر غرق به خون تیمسار صیاد شیرازی ابتدا به بیمارستان فرهنگیان و سپس به بیمارستان 505 ارتش منتقل شد اما سر انجام براثر شدت جراحت به شهادت رسید... »
و اما خبر شهادت سرلشگر علی صیاد شیرازی همه ی ایران را تکان داد. ملت ، به سوگ نشست . پرچم های سیاه بر سر در مساجد آویخته شد. در همه ی شهر ها و روستا ها به نام شهید علی صیاد شیرازی مراسم برپا شد.
صبح روز 22 فروردین ، مردم تهران به نمایندگی از همه ی ایران ، سیاه پوش و مغموم به خیابان ریختند تا قهرمان سال های نبرد را تشییع کنند. ابتدا رهبر انقلاب در ستاد کل نیروهای مسلح بر تابوت فاتحه خواند ، سپس بر سر جنازه یار دیرین خود نشست و بوسه بر تابوت او نهاد...
آن‌گاه ، نم باران بود. توفان بود و سیل خلایق. در آن دریای مواج انسان های متلاطم تنها عکس او بود که هم چنان آرام بود. گویی به ملت می گفت: من باز خواهم گشت ، باز خواهم گشت سرافراز ، دریغ برای چه ؟ من باز خواهم گشت هم چنان در لباس سربازی ، هنوز کار من تمام نشده است !
...فأخرجنی من قبری مؤتزراً کفنی ، شاهراً سیفی ، مجرداً قناتی ، ملبیاً دعوة الداعی
آن گلی که در کمین خصم افتاد ، آخرین سرخ گل خون آلود نبود!
روز هیجده فروردین، مادر از حج برگشت، در فرودگاه مشهد وقتی او علی را در میان فرزندان و استقبال کنندگانش ندید ، دلش به تلاطم افتاد و به جای همه ی پاسخ ها تنها پرسید : پس علی کجاست ؟ علی ؟با قسم به هر چه که پیش او عزیز بود ، فهماندند که علی صحیح و سالم است اگر که الان در آن جا نیست فقط به خاطر جلسه‌ای است که در تهران با فرماندهان عملیات ثامن‌الائمه دارد . اما دل مادر آرام و قرار نداشت . نگران علی بود . آیا دل مادر از چیزی خبر داشت ؟
ساعتی بعد کار مادر به بیمارستان کشید. اطرافیان این را به حساب ضعف جسمانی او گذاشتند. مسبوق به سابقه بود . به همین خاطر اگر اصرار علی نبود حتی به حج هم نمی توانست برود .
نیمه های شب بود که چشم های مادر باز شد. علی بالای سرش بود. فقط شنید : «عزیز جان!» باز از هوش رفت . اما صبح که به هوش آمد ، کسی متوجه اش نشد. احساس کرد حالش بهتر شده است. علی کمی آن طرف تر با دکتر ها دور میز نشسته بودند و صبحانه می خوردند. دلش می خواست لحظاتی سیر پسرش را نگاه کند...
آن روز حال مادر خوب شد. آن قدر خوب که تا شب به خانه برگشت. آن شب علی پیراهن عربی ای را که مادر از مکه برایش آورده بود ، تن کرد و نمازش را با همان خواند . مادر وقتی او را در جامه ی سپید دید ، لحظه ای خیال کرد او در زمین نیست. او را در صف سپید پوشانی دید که لبیک گویان به آسمان می رفتند . قلبش ریخت . به خودش دلداری داد و فکر کرد از تأثیرات مراسم حج است. با این حال نتوانست تاب آورد و گفت: « علی جان ، لباست را عوض کن سرما می خوری . »
تا پاسی از شب، رفت و آمد بستگان طول کشید. حدود دوازده شب به مادر گفت : «عزیز ، می خواهم استراحت کنم. یک ساعت دیگر بیدارم کن تا بروم حرم.»
این عادت همیشگی اش بود. مشهد که می آمد ، بیش تر شب ها را تا صبح در حرم می گذراند. دست های مادر هنوز در دستش بود که در کنار بستر او خوابش برد . صدای نفس های آرامش که بلند شد ، باز دلشوره به جان مادر افتاد . در دلش توفانی بود . از بستر بلند شد و بالای سر پسرش نشست . کودکی اش را به یاد می آورد که شب ها از گریه خواب نداشت . در روز عاشورا نفسش بند آمده بوده و مادر چیزی رو به گنبد طلایی گفته بود... به سر و صورت پسر نگاه کرد و آرام اشک ریخت . وقتی به خود آمد که دو ساعت گذشته بود. نمی توانست از پسرش دل بکند . او به دل خودش ایمان داشت . همیشه حوادث را قبل از اتفاق احساس می کرد . هر بار که علی در جبهه زخمی شده بود ، او از قبل فهمیده بود .
به هر زحمتی بود از فرزندش دل کند و به آرامی او را از خواب بیدار کرد . علی وقتی به ساعتش نگاه کرد ، گفت : « عزیز چرا دیر بیدارم کردی ؟ »
عزیز چه می توانست بگوید؟ تنها گفت: «خیلی خسته ای. دلم نیامد.»
علی آن شب همراه خواهر بزرگش که از دره گز آمده بود ، به حرم رفت. این که در آن شب در آن جا چه گذشت و علی چه گفت و چه شنید، تنها خدا می داند و بس . اما همان شب در تهران ، خیابان دیباجی ، همسایگان او ، چند مورد رفت و آمد مشکوک دیده بودند . پیکانی در آن نیمه شب چند بار طول خیابان را پیموده بود . رفتگر شهرداری را دیده بودند که ناشیانه خیابان را جارو می کرده و حرکات و نگاه هایش غیر عادی بوده و...
اما در مشهد ، علی هنگامی از حرم برگشت که آفتاب صبح جمعه تابیده بود . او سر راهش نان سنگک و پنیر و خامه گرفته بود. مانند همیشه خود بساط صبحانه را پهن کرده و بعد پدر و مادرش را دعوت به صبحانه کرده بود. بعد گویی که عجله داشته باشد ، به سراغ بستگانش رفته بود و تا ظهر به خانه ی اغلب آن ها سرکشیده بود . حتی آن ها می گویند انگار از سرنوشت خود خبر داشته که آن ها را نسبت به انجام فرایض دینی و وظایف فردی و اجتماعیشان سفارش می کرده است.
سرانجام حدود ظهر به سوی تهران پرواز کرد .
صبح شنبه21 فروردین، وقتی که او فرازهای آخر دعای عهد را زمزمه می کرد ، مقابل خانه اش منافقی در لباس خدمتگزار در کمین او نشسته بود. در سازمان آن ها سرلشگر علی صیاد شیرازی لابد به خاطر جانبازی هایش در راه دفاع از استقلال ایران به اعدام محکوم شده بود!اکنون رهبران سازمان مُصر بودند مأموریت نا تمام فروردین 61 را تمام کنند.
سرانجام لحظه ی موعود فرا رسید. ساعت 6:45 در باز شد و ماشین تیمسار بیرون آمد. او منتظر ماند تا فرزندش مهدی در پارکینگ را ببندد و به او برسد . معمولاً سر راهش او را هم به مدرسه می رساند ...
ادامه ی ماجرا را پلیس چنین گزارش داد:
«... مهاجم ناشناس در پوشش کارگر رفتگر به محض خروج امیر صیاد شیرازی از منزل و در حال سوار شدن به اتومبیل خود ، به وی نزدیک شد. تیمسار شیرازی وقتی متوجه آن مرد رفتگرنما شد ، منتظر ماند تا او خواسته اش را بیان کند.
مرد مهاجم پاکت نامه ای را به دست تیمسار صیاد شیرازی داد تا آن را بخواند. تیمسار در حال بازکردن پاکت بود که ناگهان مرد ناشناس با سلاح خودکاری که پنهان کرده بود وی را هدف چند گلوله از ناحیه ی سر ، سینه و شکم قرار داد و از محل حادثه گریخت . براساس اظهارات شاهدان ، مهاجم فراری پس از تیراندازی به طرف خودروی پیکان که در فاصله ی چند متری منزل تیمسار صیاد شیرازی توقف کرده بود ، دوید و به کمک همدست خود از محل گریخت...پیکر غرق به خون تیمسار صیاد شیرازی ابتدا به بیمارستان فرهنگیان و سپس به بیمارستان 505 ارتش منتقل شد اما سر انجام براثر شدت جراحت به شهادت رسید... »
و اما خبر شهادت سرلشگر علی صیاد شیرازی همه ی ایران را تکان داد. ملت ، به سوگ نشست . پرچم های سیاه بر سر در مساجد آویخته شد. در همه ی شهر ها و روستا ها به نام شهید علی صیاد شیرازی مراسم برپا شد.
صبح روز 22 فروردین ، مردم تهران به نمایندگی از همه ی ایران ، سیاه پوش و مغموم به خیابان ریختند تا قهرمان سال های نبرد را تشییع کنند. ابتدا رهبر انقلاب در ستاد کل نیروهای مسلح بر تابوت فاتحه خواند ، سپس بر سر جنازه یار دیرین خود نشست و بوسه بر تابوت او نهاد...
آن‌گاه ، نم باران بود. توفان بود و سیل خلایق. در آن دریای مواج انسان های متلاطم تنها عکس او بود که هم چنان آرام بود. گویی به ملت می گفت: من باز خواهم گشت ، باز خواهم گشت سرافراز ، دریغ برای چه ؟ من باز خواهم گشت هم چنان در لباس سربازی ، هنوز کار من تمام نشده است !
...فأخرجنی من قبری مؤتزراً کفنی ، شاهراً سیفی ، مجرداً قناتی ، ملبیاً دعوة الداعی
آن گلی که در کمین خصم افتاد ، آخرین سرخ گل خون آلود نبود!
مروری بر زندگی شهید سپهبد صیاد شیرازی
شهید صیاد شیرازی نقش بسزایی در همکاری و نزدیکی ارتش و سپاه داشت. وی پس از خلع بنی‌صدر از فرماندهی کل قوا، برای پایان دادن به ناهماهنگی ارتش و سپاه در آن دوران، قرارگاه مشترک عملیاتی سپاه و ارتش را راه‌اندازی کرد و به عنوان فرمانده ارشد در آن قرارگاه مشغول به فعالیت شد.
توصیف سرلشکر فیروزآبادی از شهید صیاد شیرازی
کد خبر: ۵۷۹۴۹۱
تاریخ انتشار:۲۱ فروردین ۱۳۹۵ - ۱۳:۲۴-09 April 2016
رئیس ستاد کل نیروهای مسلح گفت: شهید صیاد شیرازی در طول ثانیه‌های شبانه‌روز برای کارهایش برنامه‌ریزی داشت.
سرلشکر فیروز آبادی در حاشیه برگزاری مراسم هفدهمین سالگرد شهادت سپهبد شهید علی صیاد شیرازی با اشاره به ویژگی‌های این امیر ارتش گفت: سخن گفتن از او بسیار سخت است و کسی که می‌خواهد درباره‌اش صحبت کند باید او را درک کرده باشد. با توجه به همراهی ما با یکدیگر، شهید صیاد شیرازی یک فرد نظامی با انضباط و جدی بود که در برنامه‌ریزی‌هایش بسیار وقت‌شناسی می‌کرد و همین باعث شد در طول ثانیه‌های شبانه روز به مدیریت و کنترل کارهایش بپردازد. او امیری مومن و ولایت شناس بود که با خضوع و خشوع کارهایش را پیش می‌برد. راز بزرگ شدن صیاد نیز همین ویژگی‌ها است.
وی ادامه داد: شهید صیاد شیرازی به دنبال وحدت و اتحاد میان نیروها بود و حتی برای بازدید از مناطق عشایر نشین هم وقت می‌گذاشت و معتقد بود که این توفیقی از جانب خداوند است. او انضباط را بسیار رعایت می‌کرد انضباط سرمایه‌ای است که موجب اتحاد و اقتدار می‌شود. شهید صیاد به دنبال این بود که عشق به امام همیشه در قلب ملت زنده باشد و آمریکا را به عنوان شیطان بزرگ بشناسند