روز 31 شهریور 1359، رژیم بعث عراق، درحالی که گروهی از حامیان غربی و شرقی را در کنار خود می‌دید در یک تهاجم گسترده هوایی و زمینی به ایران حمله کرد. جمهوری اسلامی ایران که به تازگی از شر استبداد داخلی خلاص شده بود این‌بار نه تنها عراق بلکه ابرقدرت‌های جهانی را در مقابل خود دید. در چنین شرایطی آنچه باعث پیروزی جمهوری اسلامی ایران در برابر متجاوز بعثی شد، وحدت نیروهای نظامی در سایه رهبری امام خمینی(ره) و حمایت بی‌دریغ مردم بود.
در ادامه به نمونه‌هایی از همکاری‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در طول هشت سال دفاع مقدس اشاره می‌شود.
* تاکید امام خمینی(ره) به وحدت و همکاری سپاه و ارتش در جنگ
امام خمینی(ره) همواره به همکاری و وحدت ارتش و سپاه تاکید می‌کردند و معتقد بودند که دشمن به دنبال آن است تا با تفرقه‌افکنی بین نیروهای نظامی، به جمهوری اسلامی ضربه بزند.
محسن رضایی، فرمانده سپاه پاسداران در دوران جنگ، با ذکر خاطره حضور فرماندهان سپاه و ارتش در محضر حضرت امام(ره)، در رابطه با تاکید امام خمینی(ره) به وحدت ارتش و سپاه می‌گوید: «بعد از عملیات رمضان و تحمل سختی‌های فراوان-همراه با شهید صیاد- خدمت امام(ره) رسیدیم. پس از اینکه گزارشمان را خدمت امام(ره) ارائه کردیم ایشان دست‌های ما را گرفتند و در میان دست‌های هم قرار دادند... تا روزها و هفته‌ها گرمی دست‌های امام(ره) را احساس می‌کردیم. هرگاه به یکدیگر می‌رسیدیم به یاد آن خاطره می‌افتادیم و فکر می‌کردیم که این حرکت امام(ره) چه پیام و مفهومی داشت.»
همین خاطره را سید یحیی (رحیم) صفوی نیز نقل کرده و می‌گوید: «خاطرم هست با یکی از فرماندهان ارتش که خدمت حضرت امام(ره) رفته بودیم، وقتی می‌خواستیم از اتاق بیرون بیاییم، حضرت امام(ره) دست سرهنگ صیاد شیرازی را که آن موقع فرمانده نیروی زمینی ارتش بود، با دست آقای محسن رضایی جلوی ما فرماندهان سپاه و ارتش گرفتند. امام(ره) دست این دو نفر را گرفتند گذاشتند در دست یکدیگر و دست خودشان را هم روی دست اینها گذاشتند. اصلا این حرکت امام(ره) برای همه فرماندهان ارتش و سپاه یک حرکت نمادین بود. این در همان اتاق جماران اتفاق افتاد. در واقع امام(ره) یعنی نایب حضرت امام زمان(عج)، رهبر انقلاب، فرمانده کل قوا که هم با این حرکت خودشان و هم صحبت‌هایشان به خوبی مسیر حرکت بچه‌های جنگ را ترسیم فرمودند.»
علاوه بر این در ماده 7 از فصل دوم اساسنامه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر "همکاری با ارتش جمهوری اسلامی ایران در مواقع لزوم در جهت پاسداری از استقلال و تمامیت ارضی و نظام جمهوری اسلامی ایران" تاکید شده است.
* اتحاد سپاه و ارتش قبل از تجاوز رژیم بعث عراق
اگرچه قبل از تجاوز رژیم بعث عراق به ایران و همزمان با فعالیت ضدانقلاب در مناطق غربی کشور نیز سپاه و ارتش با هم تعامل داشتند اما همکاری این دو نیرو در دوران دفاع مقدس، به خصوص پس از عزل "ابوالحسن بنی‌صدر" و به دست گرفتن فرماندهی جنگ توسط امام خمینی(ره) بسیار بیشتر شده و با طراحی عملیات مشترک توسط فرماندهان ارتش و سپاه، روند جنگ وارد مرحله جدیدی شد.
یکی از مواردی که اتحاد این دو نیرو را قبل از آغاز جنگ نشان می‌دهد، مربوط به دی‌ماه 1358 است، جایی که ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران در پی شرارت‌های عناصر ضد انقلاب و تعرض آنان به پاسداران در مناطق مختلف غرب کشور به ویژه کردستان، به افراد ضد انقلاب هشدار می‌دهد که ارتش هرگونه تعرض به سپاه پاسداران را تعرض به خود تلقی می‌کند.
متن این اعلامیه به این شرح است: «اخیرا شنیده می‌شود افراد معدودی ناآگاه تحت تاثیر تلقینات عوامل مزدور اجنبی، اعلامیه صادر می‌کنند و خواستار خروج سپاهیان پاسدار از منطقه خود می‌شوند. سپاهیان پاسدار علاوه بر اینکه یکی از نهادهای اصلی انقلاب هستند، طبق قانون اساسی سازمان یافته‌اند و خوشبختانه این سپاه را افرادی مومن و آماده جانبازی در راه پاسداری از انقلاب تشکیل می‌دهند که مورد محبت قاطبه ملت آگاه ایران می‌باشند. بدین وسیله به عموم افراد ضدانقلاب و نابخردانی که در مسیر خواست اجنبی گام برمی‌دارند اعلام می‌دارد که ارتش جمهوری اسلامی ایران هرگونه تعرض به سپاهیان پاسدار را تعرض به خود تلقی کرده و درمقابل این قبیل اقدامات مذبوحانه بی‌تفاوت نخواهد بود.»
* سرآغاز همکاری‌های ارتش و سپاه در دوران دفاع مقدس
براساس آماری که مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در کتاب "راهنمای عملیات جنگ 8 ساله" ارائه داده است، در طول جنگ، 13 عملیات مشترک توسط ارتش و سپاه انجام گرفته است.
میزان همکاری سپاه و ارتش در دوران دفاع مقدس به حدی بود که شهید صیاد شیرازی در این مورد گفت: «ما [ارتش و سپاه] کاملا در هم ذوب شده بودیم.» این شهید بزرگوار همچنین همکاری ارتش و سپاه را "ترکیب مقدس نیروهای اسلام" می‌نامید.
در دوران ریاست جمهوری بنی‌صدر، شهید صیاد شیرازی به دلیل تضادهایی که با بنی‌صدر و اطرافیان او پیدا کرد به سپاه رفت و در اداره عملیات سپاه پاسداران مشغول فعالیت شد؛ این موضوع باعث شد تا زمینه‌های تعامل سپاه و ارتش بیشتر شود.
*طرح "فرمانده مشترک" سپاه و ارتش در جنگ تحمیلی
چنانکه سپهبد صیاد شیرازی می‌گوید: «از همان روزهای اول ارتباط مستقیم با برادران سپاه برقرار شد، با فرماندهی سپاه، عناصر عملیاتی و مشاورین ایشان، در محل پادگان گلف اهواز جلسات مکرر داشتیم... اولین نکته‌ای که به نظرم رسید این بود که باید به صورت رسمی قرارگاه مشترک دایر کنیم. بنابراین تاریخ رسمی پیدایش قرارگاه مشترک ارتش و سپاه از آنجا بود. این پدیده تازه‌ای برای ما نبود. تجربه کردستان را به قرارگاه جدید منتقل کردیم.»
آنچنان که محسن رضایی می‌گوید: «پس از اینکه شهید صیاد شیرازی فرماندهی نیروی ارتش را به عهده گرفت، به اتفاق یکدیگر طرح جدید دیگری به نام "فرمانده مشترک" را ارائه کردیم. براساس این طرح از رده بالا تا رده لشکر، هر قرارگاهی دو فرمانده داشت، یکی از سپاه و دیگری از ارتش؛ به گونه‌ای که طرح‌های عملیاتی به امضای هر دو فرمانده ارتش و سپاه می‌رسید. مثلا در قرارگاه کربلا و نجف روال به همین منوال بود و در واقع این مدل یک مدل جدید بود. البته برخی با این طرح با شک و بدبینی برخورد می‌کردند و می‌گفتند مگر می‌شود فرماندهی دوتا باشد؟! تاکنون در تمام دنیا سابقه نداشته است که جنگی را دو نفر باهم فرماندهی کنند. اما اولین عملیات با موفقیت انجام شد. [که طی آن بستان آزاد شد] عده‌ای معتقد بودند عملیات‌های بعدی با شکست مواجه خواهد شد اما عملیات بعدی عملیات پیروزمندانه فتح‌المبین بود که آن هم با موفقیت انجام شد. پس از آن هم در عملیات آزادسازی خرمشهر (بیت‌المقدس) با همان مدل فرماندهی پیروزی حاصل شد.»
در خاطرات شهید صیاد نیز درمورد اتحاد سپاه و ارتش در دوران دفاع مقدس آمده است: «تلفیق دو نیروی سپاه و ارتش در قرارگاه مشترک و در خط، قابل توجه است. در قرارگاه ستادمان را متشکل کرده بودیم به یک ستاد عملیات واحد. هر کسی وارد آن می‌شد فرماندهی واحد را بر عملیات احساس می‌کرد. بنده و برادر رضایی هر دو یکی محسوب می‌شدیم... دو جسم بودیم ولی روح و فکرمان یکی بود، وحدت کلمه داشتیم و یک واحد بودیم.»
در سال دوم جنگ (از مهرماه 1360 تا دی‌ماه 61) عملیات پیروزمندانه چهارگانه‌ای (شامل "ثامن الائمه(ع)"، "طریق‌القدس"، "فتح‌المبین" و "بیت‌المقدس") به طور مشترک توسط رزمندگان ارتش و سپاه پاسداران اجرا شد. عملیات رزمندگان در این دوره، تحت نظارت "قرارگاه مرکزی کربلا" انجام می‌شد و این قرارگاه نیز تحت فرماندهی و هدایت مشترک ارتش و سپاه عمل می‌کرد.
همکاری‌های ارتش و سپاه علاوه بر اجرای عملیات‌ها و نیز ارائه آموزش‌های نظامی، شامل ارسال مهمات و ادوات جنگی به یکدیگر نیز می‌شد. سند زیر که تاریخ آن مربوط به اسفندماه 1364 است به خوبی این همکاری را نشان می‌دهد.