ارسال به دوستان پکن: مذاکرات هسته‌ای در پیچ آخر یک ماراتون است

هوا چونیانگ سخنگوی وزارت خارجه چین در نشست خبری هفتگی خود در پاسخ به این سوال که آیا ایران و 1+5 میتوانند تا 7 جولای به توافق جامع هسته ای دست یابند گفت: مذاکرات هسته ای ایران وارد یک مرحله حساس و حیاتی شده است و همانطور که آقای وانگ یی وزیر خارجه تاکید کردند وارد پیچ آخر از یک ماراتون شده است.

وی تاکید کرد که عزم راسخ و تلاش مهمترین چیز در این شرایط است و همانطور که دیدیم همه طرفها اراده سیاسی قوی خود را برای حصول توافق جامع نشان داده اند. ما امیدواریم که همه طرفها تصویر نهایی مذاکرات را در ذهن خود تصور کنند و تصمیمات سیاسی لازم را برای حصول توافق جامع هسته ای اتخاذ کنند.

سخنگوی وزارت خارجه چین تاکید کرد که پکن قویا تلاش میکند نقش سازنده ای برای پایان دادن به این مساله ایفا کند.

مخالفان سعودی فرودگاه جنوب عربستان را اشغال کردند

تاریخ انتشار : چهارشنبه ۱۰ تیر ۱۳۹۴ ساعت ۱۸:۲۵

نیروهای جنبش معارض آزادگان نجران کنترل فرودگاه منطقه‌ای شهر مرزی نجران در عربستان را بدست گرفتند.

به گزارش فارس، نیروهای جنبش معارض آزادگان نجران امروز چهارشنبه به فرودگاه منطقه‌ای نجران در جنوب عربستان حمله کرده و پس از درگیری شدید با نیروهای رژیم آل‌سعود فرودگاه را به تصرف خود درآوردند.

بر پایه این گزارش، مخالفان سعودی پس از اینکه ۳۰ تن از نظامیان ارتش عربستان را کشته و شماری را زخمی کردند به طور کامل بر فرودگاه نجران مسلط شدند.

نیروهای جنبش آزادگان نجران روز گذشته با کمک قبایل این منطقه یک فروند بالگرد ارتش عربستان را در جنوب منطقه نجران ساقط کردند. جنبش آزادگان نجران اعلام کرد که این بالگرد توسط ضد هوایی هدف قرار گرفته و سقوط کرد.

جنبش آزادگان نجران با اعلام درگیری‌های شدید در نجران بین نیروهای این جنبش با نظامیان اشغالگر سعودی گفته بود که در فرودگاه منطقه‌ای نجران در جنوب عربستان را تصرف خواهد کرد.

نیروهای رژیم آل سعود طی روزهای گذشته روستاهایی در نجران را با بیش از بیست فروند موشک بمباران کردند که ده‌ها کشته و زخمی برجای گذاشت.

شماری از فعالان عربستانی در منطقه نجران عربستان اقدام به تشکیل جنبش معارض سیاسی و نظامی به نام «جنبش آزادگان نجران» کردند.
قبایل منطقه نجران دو هفته پیش جنگ علیه رژیم سعودی را اعلام و آن را به خیانت به تمام معاهدات و توافقات اخیر محکوم کرد و خواستار جدایی نجران از دولت مرکزی عربستان شد.

در همین راستا این جنبش از مسلمانان و علما و روحانیون خواست که با انسجام و یکپارچگی خود، سد محکمی در برابر فتنه‌انگیزی‌های عربستان سعودی ایجاد و برای مقابله با آل سعود تدابیر مناسبی اتخاذ کنند.

غنی سازی چند ملیتی؛ گزینه پیشنهادی برای توافق

مقامات ایران برای بحث در مورد راه‌اندازی یک مرکز چندملیتی غنی‌سازی ابراز آمادگی کرده‌اند. این پیشنهاد می‌تواند بن‌بست مذاکرات را بشکند.

نویسنده: فرانک فون هیپل

دیپلماسی ایرانی: یکی از ایرادهای منتقدان توافق هسته ای با ایران این است که غنی سازی اورانیوم توسط ایران تنها برای یک دوره 10 ساله محدود می شود. یکی از راه های رفع این نگرانی، راه اندازی یک برنامه غنی سازی با مشارکت چند کشور و نظارت بین المللی است. آمریکا و پنج کشور دیگر که در حال مذاکره با ایران هستند می توانند تبدیل به سهامداران این برنامه شوند و حق دسترسی به تأسیسات و اعمال نظر را داشته باشند.

مقامات ایران برای بحث در مورد این پیشنهاد ابراز آمادگی کرده اند. این مسئله پیچیده تر از آن است که در مذاکرات فعلی که با محدودیت زمان روبرو است به گفتگو گذاشته شود. اما ختم مذاکرات در پایان ماه جاری (یا اندکی بعد از آن) پایان ماجرا نخواهد بود. برنامه غنی سازی ایران برای کشورهای منطقه کماکان اهمیت خواهد داشت. اخیراً شاهزاده ترکی بین فیصل رئیس سابق سازمان اطلاعات عربستان سعودی، گفته است: «هر چه که ایرانی ها داشته باشند، ما هم می خواهیم.»

نظارت بین المللی بر برنامه هسته ای ایران باعث خواهد شد از میل عربستان سعودی و دیگر رقبای منطقه ای ایران به داشتن برنامه هسته ای کم شود. حتی بهتر است امکانی فراهم شود که آنها هم در این طرح چندملیتی مشارکت داشته باشند. برنامه های غنی سازی منحصر به یک کشور ذاتاً قابلیت دوگانه دارند: می توان از آنها برای غنی سازی اورانیوم، هم برای سوخت و هم برای سلاح استفاده کرد. این مسئله ای است که از سال 1946 مطرح بوده است. در آن سال، ایالات متحده آمریکا پیشنهادی را به سازمان ملل ارائه داد که می گفت تمام برنامه های غنی سازی باید تحت نظارت بین المللی قرار گیرند. متأسفانه شروع جنگ سرد این پیشنهاد را به حاشیه راند.

در سال 2003 و جلب توجه ها به سمت برنامه غنی سازی ایران، محمد البرادعی که در آن زمان مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی بود پیشنهاد کرد که برنامه های غنی سازی از حالت ملی به حالت بین المللی تبدیل شوند، درست مانند آنچه که یورنکو (Urenco) انجام می دهد. شرکت یورنکو توسط آلمان، هلند و بریتانیا اداره می شود و اکنون بعد از روسیه دومین ارائه کننده خدمات غنی سازی در جهان است. یکی از علت های تأسیس یورنکو این بود که گمان می رفت آلمان بعد از جنگ جهانی دوم قصد ساختن سلاح هسته ای دارد.

حالا که شرکت غنی سازی ایالات متحده (U.S. Enrichment Corporation) ورشکست شده است، آمریکا راحت تر می تواند چنین پیشنهادی را مطرح کند. ما اکنون تأسیسات ملی غنی سازی تجاری در اختیار نداریم، اگرچه درون دولت بحث هایی در جریان است که یک مرکز کوچک غنی سازی برای تأمین سوخت مورد نیاز ناوگان هسته ای آمریکا و برای راکتورهای فراهم کننده مواد مورد نیاز سلاح های هسته ای آمریکا راه اندازی شود. نکته جالب این است که تنها مرکز غنی سازی تجاری فعال در ایالات متحده هم در حال حاضر متعلق به شرکت یورنکو است.

از سه دهه پیش تاکنون ایالات متحده این اجازه را داشته است که به دیگر کشورها بگوید: «ما برنامه غیرنظامی جداسازی پلوتونیوم نداریم. شما هم به چنین برنامه ای نیاز ندارید.» و این کار جواب داده است. از زمانی که ما این موضع را انتخاب کردیم هیچ یک از کشورهای فاقد سلاح هسته ای اقدام به جداسازی پلوتونیوم نکرده اند. به نظر می رسد ایران به این هنجار پایبند بوده است و بر اساس توافق پیشنهادی متعهد شده است که این فرایند را انجام ندهد.

اکنون می توانیم به ایران و دیگر کشورها بگوییم: «ما برنامه غنی سازی اورانیوم غیرنظامی نداریم، شما هم به چنین برنامه ای نیاز ندارید».

پنح دلیل برای اینکه چرا توافق هسته ای با ایران خوب است/

سی.ان.ان در گزارشی به 5 دلیلی پرداخته است که چرا توافق هسته ای با ایران می تواند برای آمریکا خوب و مفید باشد. 

این گزارش می نویسد: مخالفان توافق هسته ای میان ایران و غرب برای تحت فشار قرار دادن افکار عمومی در آمریکا و کنگره این کشور با هدف شکست توافق نهایی در چند روز اینده، میلیون ها دلار هزینه می کنند. 

حقیقت این است که مخالفان توافق هسته ای با ایران، هیچ راه حلی برای این موضوع ندارند، آنها فقط منتقد هستند. برای بسیاری از این منتقدان  ارزش واقعی توافق هسته ای با ایران در میان موجی از انقادات و محکومیت های مذاکرات هسته ای گم شده است. 

بسیار ارزشمند است که به خود یادآوری کنیم که چرا این توافق هسته ای مهم است و اینکه چرا جنگ عراق یک اشتباه استراتژیک بود که باعث شد این فرصت از دست ما برود. 

 
جلوگیری از یک جنگ فاجعه بار 

علاوه بر آن، توافق هسته ای از به راه افتادن یک جنگ با ایران نیز جلوگیری می کند. چرا که نبود یک راه حل برای حل مناقشه هسته ای ایران می تواند آمریکا و ایران را تا سر حد یک رویارویی نظامی پیش ببرد. 

شکست مذاکرات اما منجر به آن خواهد شد که ایران برنامه هسته ای خود را از سر بگیرد و به ساخت بمب نزدیک شود، شرایطی که خطر حمله اسرائیل و یا آمریکا به اهداف ایرانی را افزایش می دهد و باید به خاطر داشت که بمباران تاسیاست هسته ای ایران در بهترین شرایط سرعت پیشرفت این برنامه را تنها برای چند سال آهسته تر می کند و آمریکا را درگیر یک جنگ بی پایان دیگر در خاورمیانه می کند، به همین خاطر هیچ جای تعجبی نیست که توافق هسته ای با ایران از حمایت گسترده ای در میان مردم آمریکا برخوردار باشد. 

کمک به میانه روها در ایران 

سومین دلیل برای خوب بودن این توافق این است که به جوانان و جامعه میانه رو در ایران کمک می کند که در مسیر دموکراسی حرکت کنند. توافق هسته ای از حمایت گسترده ای در میان مردم و همجنین رهبران جامعه مدنی ایران برخوردار است چرا که آنها معتقدند توافق هسته ای اصلاحات سیاسی و فرهنگی را ممکن خواهد ساخت. 

توافق هسته ای با ایران از آنجایی بسیار مهم است که خشونت و افراطی گرایی منطقه خاورمیانه و اطراف آن را درنوردیده است و آمریکا به یک نیروی سایسی میانه رو در منطقه نیازمند است و حرکت ایران به سمت دموکراسی می تواند آن را فراهم کند. 

کمک به مقابله با داعش 

چهارمین  دلیل این است که داعش و دیگر گروه های افراطی ایران و آمریکا را تهدید می کند و تاکنون همکاری میان این دو کشور علیه گروه های تروریستی به دلیل آنکه هیچ یک از طرفین توانایی سیاسی برای گسترش این همکاری را تا زمان حل و فصل برنامه هسته ای ایران نداشتند، بسیار اندک بوده است. 

توافق هسته ای به آمریکا انتخاب های بیشتری می دهد 

توافق هسته می تواند به آمریکا گزینه های بیشتری در منطقه با هدف کاهش اتکای واشنگتن به حکومت های عرب منطقه مانند عربستان سعودی بدهد، کشوری که علی رغم اینکه متحد کلیدی آمریکا در منطقه به شمار می رود اما نقش کلیدی در گسترش گروه های تروریستی و افراطی داشته است. 

جلوگیری از دستیابی به بمب 

با وجود اینکه ایران بارها تاکید کرده است که تهران تنها مقاصد صلح آمیز را در برنامه هسته ای خود دنبال می کند، سی ان ان یکی از اهداف توافق هسته ای را جلوگیری از دستیابی ایران به بمب هسته ای عنوان می کند و می نویسد: رژیم بازرسی ها و محدودیت هایی که این توافق هسته ای بر برنامه هسته ای ایران اجرا می کند ساخت بمب هسته ای را برای تهران تقریبا غیرممکن می کند.

راستی‌آزمایی؛ آخرین پازل باقی‌مانده از توافق هسته‌ای

مشکلی که ایران اکنون با آن مقابله می کند، بحث ساختگی و کاملا غیر معقول دسترسی و بازرسی نامحدود و بی انتها «از هر مکان و در هر زمان» است. از نظر ایران، تعریف نظام ویژه بازرسی ها هم غیر الزامی است و هم حاکمیت و امنیت ملی ایران را به خطر می اندازد.

کد خبر: ۵۱۳۴۵۴

تاریخ انتشار:۱۰ تیر ۱۳۹۴ - ۰۸:۰۱-01 July 2015

شاخصه های راستی آزمایی پرونده هسته ای ایران در نگاه طرف مقابل تا حد زیادی با آنچه ‌ایران در نظر دارد و آنچه ‌به عنوان محدودیت ها و خطوط قرمز مطرح است، ‌تفاوت های اساسی دارند. در نگاه طرف مقابل، بازرسی های فراپروتکلی و نوع سوم که بازرسی های پادمانی و یا بازرسی های مدالیته را تکمیل می کند، ضامن دستیابی به شاخص مطمئنی برای ادعای آنها مبنی بر عدم انحراف در فعالیت های هسته ای است.

به گزارش «تابناک»، بر این مبنا، نظام بازرسی‌ها فراتر از تعهدات اعضای عادی ان پی تی و حتی بازرسی‌های توافق شده دو طرفه آژانس و یک عضو دیگر باید شامل ترتیبات شفافیت نظیر بازدیدهای "هر کجا، هر زمان" که به بازرسان اجازه می‌دهند هم به اطلاعات و هم به سایت‌ها، مواد، تجهیزات، اشخاص و اسناد دسترسی داشته باشند، باید بخشی از فرایند راستی آزمایی باشند.

فراتر از این، طرف مقابل ادعا می‌کند باید مسأله ابعاد احتمالی (PMD) که ناظر بر فعالیت‌های گذشته ایران است (و پاسخگویی به چهارچوب همکاری ایران ـ آژانس (FOC) در 11 نوامبر سال ‌2013 که در قالب همان مسأله ابعاد احتمالی مورد توافق قرار گرفته است) به پیش نیازی برای گزارش دهی آژانس از راستی آزمایی اقدامات ایران بعد از تصویب توافق هسته ای تبدیل شود.

به بیان دیگر، طرف مقابل بر آن بود که پس از تصویب توافق، ایران هم تعهدات مندرج در متن برجام و محدودیت‌های ذکر شده را اعمال نماید و هم تا پیش از آنکه آژانس گزارش این فعالیت‌ها را جهت رفع تحریم‌ها آماده نماید، مسأله پی ام دی را با آژانس حل نماید.

این موضوع فراتر از دشواری‌های فنی زیاد تقریباً در زمان کوتاه مثلا بازه چند ماهه به هیچ وجه قابل حل نیست؛ برای نمونه، از مسائل باقی مانده بین ایران و آژانس در قالب (FOC) سه مورد است که ورود به هر یک از آنها (مانند آزمایش‌های هیدرودینامیک) هم دسترسی‌های فراپروتکلی و دسترسی به مراکز، افراد، اسناد و.. را طلب می‌کند و هم چند سال زمان نیاز است که ابعاد گوناگون آن واکاوی شود.

با این حال به فرض ورود به این مسائل، شاید در پایان این فرآیند، آژانس تحت هر عنوانی مسأله را ختم نشده اعلام نماید؛ بنا‌براین، ادعای حل پی ام دی در قالب فرآیند اجرای توافق و پیش شرط تخفیف و لغو تحریم‌ها کاملا غیر معقول و از نظر ایران پذیرفته نیست. ضمن اینکه این ادعا با روح سند لوزان برای اقدامات متقابل کاملا مغایر است.

در مقابل تیم ایرانی معتقد است که مسائل مربوط به ابعاد احتمالی باید اولاً در قالب یک مدالیته مدون و قبل از اجرای توافق، در همکاری با آژانس مکتوب شوند و ثانیاً اجرای تعهدات طرف مقابل منوط به حل این مسأله نشود. در خصوص این موضوع البته نرمش‌هایی در مواضع طرف مقابل دیده شده ‌که می‌تواند راه را برای اجرای بدون تنازل توافق برجام و بی توجه به مسأله ابعاد احتمالی باز کند.

هرچند‌ نفس تدوین یک مدالیته مشخص و پردازش آن در قالب فرآیند اجرایی توافق جامع این مخاطره را هم‌ دارد که همزمان با اجرای توافق، باب اتهام‌ها و ادعاها علیه ایران باز بماند، جایگزین دیگری که در این فرآیند می‌تواند مورد توجه قرار گیرد، این است که موضوع ابعاد احتمالی در قالب یک تفاهم سیاسی و به عنوان یکی از تعهدات طرف مقابل بین دو طرف حل شود. هر چند به نظر می‌رسد این احتمال بسیار ضعیفی است. 

از سوی دیگر، باز ماندن مسأله پی ام دی از نظر ایران نبایست بهانه ای برای دسترسی‌های ویژه به حساب آید. در واقع ایران معتقد است که حل مسأله ابعاد احتمالی اگر نیاز به دسترسی به هر مکان، هر فرد، هر سند و در هر زمان است، قابل قبول نیست، بلکه آژانس باید در قالب دسترسی‌های پروتکلی و یا نهایتا دسترسی‌های تکمیلی مدیریت شده به حل و فصل این مسائل با ایران بپردازد. 

مسأله دیگری که در قالب راستی آزمایی مورد نظر غرب قرار دارد، موضوع تحقیق و توسعه است. بر طبق سند لوزان تحقیق و توسعه ‌روی ماشین‌های سانتریفیوژ نسل 4 و در فردو انجام می‌شود. از نظر غرب هر چه ‌تحقیق و توسعه ایران ‌روی ماشین‌های قدرتمند تر و پیشرفته تری صورت بگیرد، امکان تحقق یک برنامه مخفی موازی بسیار بیشتر است. ضمن اینکه از نظر غرب این تحقیق و توسعه ‌روی ماشین‌های پیشرفته، بعد از اتمام دوران محدودیت می‌تواند به محض آغاز فعالیت‌های متعارف از سوی ایران به سرعت زمان گریز هسته ای ایران را کاهش دهد.

به همین دلیل است که ایالات متحده بر خلاف سند لوزان در خصوص فعالیت‌های (R&D) ایران در فردو محدودیت‌ها و خواسته‌های جدیدی مطرح کرده است. در این خصوص ایران ضمن رد این ادعاها فعالیت‌های تحقیق و توسعه خود را هماهنگ با نیازهای این کشور در دوران بعد از محدودیت‌ها دانسته و هر گونه تعهد جدید‌ در این باره را مغایر با نیازها و خواسته‌های آینده خود می‌داند.

مسأله دیگری که در قالب ساز و کار شفافیت و راستی آزمایی از سوی غرب ادعا شده است، فارغ از دسترسی‌های "هر زمان و هر مکان" نظارت بر چرخه تهیه مواد خام، مونتاژ تجهیزات، نقل و انتقال مواد هسته ای و حتی کیفیت و کمیت استخراج مواد معدنی مرتبط با فعالیت‌های هسته ای است.

نفس این نظارت‌ها و دسترسی‌ها البته در پروتکل الحاقی آمده ‌و پذیرش پروتکل از سوی ایران متضمن اعطای این دسترسی‌ها و تسهیل نظارت‌های تعبیه شده است. آژآنس هم اکنون نیز این نظارت‌ها را با مقیاس کمتر در تأسیسات و از طریق ساز و کار‌های اعمالی تحریم‌ها از سوی کشورهای غربی در اختیار دارد. ایران معتقد است ‌این نوع بازرسی‌ها را نیز البته در قالب پروتکل خواهد پذیرفت.

مشکلی که ایران اکنون با آن مقابله می‌کند، بحث ساختگی و کاملا غیر معقول دسترسی و بازرسی نامحدود و بی انتها "از هر مکان و در هر زمان" است. از نظر ایران، تعریف نظام ویژه بازرسی‌ها هم غیر الزامی است و هم حاکمیت و امنیت ملی ایران را به خطر می‌اندازد. طرف مقابل هدف از اعمال این نظام بازرسی ویژه را جلوگیری از دنبال کردن یک برنامه هسته ای مخفی و موازی برنامه متعارف ایران ذکر می‌کند و به تعبیر مقامات آمریکایی هدف جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح هسته ای از تمامی مسیر‌های احتمالی و از جمله مخفیانه است.

ایران ضمن رد این ادعا، با استناد به نظام بازرسی‌های عرفی مرتبط با پروتکل الحاقی و ان پی تی که اتفاقا دسترسی‌های مدیریت شده تکمیلی را نیز شامل می‌شود، هدف نهایی این نظام بازرسی ویژه مورد طلب غرب را مسائل دیگری چون قدرت تدافعی و برنامه موشکی خود اعلام می‌کند و آن را مغایر با سند منشور ملل متحد می‌داند.