روسیه از توافق هسته‌ای ایران چه منافعی کسب می‌کند؟
یکی از مباحثی که همواره در چهارچوب مذاکرات هسته ای ایران مطرح بوده، مواضع هر یک از اعضای گروه 1+5 در قبال ایران و اتفاق نظر یا اختلاف آن ها در این موضوع است. در این میان، هرچند روسیه در عرصه کلی بین المللی به طور فزاینده ای در تقابل با آمریکا قرار گرفته، نشانه ها حاکی از آن است که در مذاکرات هسته ای، این تقابل جای خود را به همکاری داده است.
کد خبر: ۵۱۳۶۴۸
تاریخ انتشار:۱۰ تیر ۱۳۹۴ - ۱۴:۵۷-01 July 2015
یکی از مباحثی که همواره در چهارچوب مذاکرات هسته ای ایران مطرح بوده، مواضع هر یک از اعضای گروه 1+5 در قبال ایران و اتفاق نظر یا اختلاف آن ها در این موضوع است. در این میان، هرچند روسیه در عرصه کلی بین المللی به طور فزاینده ای در تقابل با آمریکا قرار گرفته، نشانه ها حاکی از آن است که در مذاکرات هسته ای، این تقابل جای خود را به همکاری داده است.با وجود تیرگی روابط مسکو و واشنگتن بر سر بحران اوکراین که بر همه عناصر رابطه آنها تأثیر گذاشته، دو طرف همچنان به تلاش خود برای یافتن زمینه ای مشترک ادامه می دهند و این زمینه مشترک اکنون در موضوع هسته ای ایران پدیدار شده است. در این راستا، مقامات هر دو طرف از پیشنهاد‌های عملگرایانه طرف مقابل استقبال کرده و در پی نشان دادن حسن نیت خود به دیگری هستند.
برای آمریکا، ناکامی در دستیابی به توافق هسته ای، خطر درگیر شدن در منازعه ای دیگر در خاورمیانه را به همراه دارد و از سوی دیگر، باراک اوباما نمی خواهد در دستیابی به آنچه میراث دوره ریاست جمهوری خود خوانده، شکست بخورد. روس‌ها نیز خواستار جنگ ایران و آمریکا نیستند. به گفته گری سیمور، مذاکره کننده پیشین آمریکایی، دستیابی به توافق برای مسکو منفعت استراتژیک دارد، زیرا می تواند سبب محدود شدن حضور آمریکا در منطقه خاورمیانه شود.
در این راستا، مذاکرات هسته ای ایران به عنوان مجرایی برای همکاری روسیه و آمریکا به منظور کاستن از آشوب و ناآرامی در خاورمیانه نیز عمل می کند؛ برای نمونه، سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، روز دوشنبه اظهار داشت، گفت و گوهایش در وین با جان کری، همتای آمریکایی خود، فرصتی برای تبادل دیدگاه‌ها درباره چگونگی مبارزه با گروه تروریستی داعش است.
در حالی که روسیه و آمریکا در زمینه رویکردشان نسبت به دولت سوریه اختلاف دارند، سیمور می گوید، در حال حاضر، حمایت مسکو از دولت دمشق، در درجه دوم اهمیت بوده و اولویت اصلی، شکست دادن داعش است؛ هرچند اکنون طرفین در چهارچوب مذاکرات هسته ای مشغول تعامل هستند، اظهارات لاوروف پس از دیدار با کری نشان می دهد، این زمینه چگونه به محلی برای بحث درباره دغدغه‌های مشترک تبدیل شده است.
لاوروف در این زمینه اظهار داشت که در گفت و گویش با کری، مذاکرات هسته ای ایران موضوع اصلی بحث نبوده و در عوض، وی و کری درباره اینکه چگونه می توان موقعیت جاری در مبارزه با داعش را بهتر مدیریت کرد، به گفت و گو پرداخته اند.
گراهام آلیسون، استاد علوم سیاسی دانشگاه‌هاروارد می گوید، همکاری روسیه و آمریکا نشانه ای خوبی در اثبات این امر است که وقتی پای منافع ملی مشترک در میان باشد، هم پوتین و هم اوباما می توانند دیدگاه خود را از مسأله اوکراین فراتر ببرند.
اما بحث تنها به حسن نیت ارتباط پیدا نمی کند. توافق هسته ای ایران، چیزی است که روسیه نیز در سطح استراتژیک و در راستای تقابل با آمریکا به آن نیاز دارد. این توافق می تواند موقعیت تهران را به عنوان یک قدرت منطقه ای همسو با مسکو، هم در راستای حمایت از دولت اسد در سوریه و هم در مقابل تلاش‌های آمریکا برای نفوذ در منطقه خاورمیانه از طریق عربستان، تثبیت کند.
منافع اقتصادی نیز در حمایت روسیه از توافق هسته ای تأثیرگذار است. حتی با وجود اینکه در کوتاه مدت، برداشته شدن تحریم‌های ایران و افزایش فروش نفت این کشور در بازارهای جهانی برای روسیه مضر باشد، مسکو در راستای انعقاد قراردادهایی با ایران تلاش می کند که بر اساس آن، با خرید نفت از ایران، پول حاصل از این معامله صرف خرید کالاهای روسی توسط ایران شود. روسیه همچنین می تواند تجهیزات حفاری و دیگر تجهیزات مورد نیاز برای بخش نفت ایران را تأمین کند.
از سوی دیگر، در بلند مدت، روسیه که به ساخت رآکتور هسته ای بوشهر در ایران کمک کرده، از محقق شدن قراردادهای چند میلیارد دلاری خود با ایران در راستای ساخت دو رآکتور هسته ای جدید و تأمین سوخت مورد نیاز آنها، منفعت خواهد برد. همکاری‌های دیگری از این دست نیز میان طرفین انتظار می رود و افزون بر این، همکاری‌های نظامی روسیه با تهران و فروش تجهیزات نظامی روسی، از دیگر زمینه‌های همکاری به شمار می رود.
در نهایت، روسیه در تلاش است از طریق همکاری با غرب در موضوع ایران، فشار کشورهای غربی بر خود را که در نتیجه بحران اوکراین شدت گرفته، کاهش دهد. به گفته سیمور، تحلیل روس‌ها این است که قدرت‌های غربی برای جلوگیری از بر هم خوردن همکاری بر سر ایران، از وضع تحریم‌های بیشتر علیه مسکو در موضوع اوکراین خودداری خواهند کرد.
چرا توافق بیش از هر زمان دیگری در دسترس است؟/ بیم و امید در متن و حاشیه مذاکرات هسته‌ای
هراندازه که دیپلمات‌ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می‌گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می‌آورند.
خدیجه غبیشاوی: هفت روز دیگر انتظار هم به زمان نهایی اعلام دستیابی به «توافق هسته ای» افزوده شد تا بیم و امیدها برای موفقیت و یا شکست مذاکرات هسته ای تشدید شوند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
چرا توافق بیش از هر زمان دیگری در دسترس است؟/ بیم و امید در متن و حاشیه مذاکرات هسته‌ای
هراندازه که دیپلمات‌ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می‌گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می‌آورند.
خدیجه غبیشاوی: هفت روز دیگر انتظار هم به زمان نهایی اعلام دستیابی به «توافق هسته ای» افزوده شد تا بیم و امیدها برای موفقیت و یا شکست مذاکرات هسته ای تشدید شوند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
چرا توافق بیش از هر زمان دیگری در دسترس است؟/ بیم و امید در متن و حاشیه مذاکرات هسته‌ای
هراندازه که دیپلمات‌ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می‌گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می‌آورند.
خدیجه غبیشاوی: هفت روز دیگر انتظار هم به زمان نهایی اعلام دستیابی به «توافق هسته ای» افزوده شد تا بیم و امیدها برای موفقیت و یا شکست مذاکرات هسته ای تشدید شوند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
وین، پایتخت اتریش، هتل پله کوبرگ و در نهایت اتاق‌های مذاکرات هسته ای، آخرین نقطه همه انتظارات برای پایان دادن به مناقشات 12 ساله بر سر فعالیت های هسته ای ایران هستند؛ جایی که وزرای خارجه ایران و گروه 1+5 به همراه معاونان از یک سو و مقامات سیاست خارجی اتحادیه اروپا از سوی دیگر با حضور یوکیا آمانو، مونیز و صالحی یک متن اصلی و پنج ضمیمه را برای نهایی کردن کار آماده کرده اند، متن و ضمایمی که همچنان با پرانتزهای اختلافی جای کار دارند.
مذاکراتی که با تماس تلفنی روحانی و اوباما روسای جمهوری ایران و آمریکا برای نخستین بار در نیویورک استارت آن زده شد در ژنو، وین، نیویورک و لوزان اولین‌های و غیرمحتمل های بسیاری را پشت سر گذاشت؛ مذاکرات اما با رساندن سطح مذاکرات به وزرای خارجه، ساکت کردن تندورها و مخالفان و رعایت همه خط قرمزها و نگارش متنی برای رسیدن به یک تفاهم و توافق برد-برد اکنون در وین متوقف شده است؛ مذاکراتی که در نتیجه 20 ماه رفت و آمدهای شلوغ دیپلماتیک می تواند توافقی به گفته محمد جواد ظریف، بر سر یک بحران غیر ضروری را به دنبال داشته باشد؛ توافقی که منافع همه اطراف مذاکره کننده را تامین می کند.
آخرین زمانی که مذاکره کنندگان برای رسیدن به توافق نهایی بر پایه لوزان تعیین کرده بودند، روز گذشته (سه شنبه) بود که با اعلام وزارت خارجه آمریکا این مذاکرات برای 7 روز دیگر تمدید شد؛ هفت روزی که تمدید مجدد آن تا حد زیادی منتفی است و نزدیک شدن توافق هسته‌ای و یا شکست مذاکرات را بیش از هر زمان دیگری گوشزد می‌کند.
منابع خبری و مقامات آگاه و نزدیک به مذاکرات در وین در چند روز اخیر و در میانه رفت و آمد وزرا به پایتخت هایشان و وین ادعا کردند که جدول زمانی لغو تحریم ها تدوین شده است و سازوکار برداشته شدن تحریم ها به عنوان یکی از موارد اختلافی در استانه حل و فصل است؛ از سوی دیگر رسانه ها از حل و فصل مناقشه بازرسی ها از تاسیساست مرتبط بافعالیت های هسته ای ایران خبر دادند و گفتند که این موضوع اختلافی نیز در آستانه حل و فصل است.
در این میان اتحادیه اروپا و آمریکا تعلیق تحریم ها علیه ایران را با اعلام تمدید هفت روزه مذاکرات برای هفت روز دیگر تمدید کردند و آمانو، مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی از سفر فردا پنجشنبه خود به تهران و دیدار با مقامات تهران خبر داد تا نبض مذاکرات در روزهای آینده با حضور صالحی و مونیز در بطن مذاکرات تندرتر بزند.
جان کری، وزیر خارجه آمریکا پس از دیدار با ظریف ساعاتی پس از بازگشت وزیر خارجه از سفر یک روزه خود از تهران عنوان داشت که از گفت وگو با ظریف دلگرم شدم؛ سخنانی که در آستانه پایان ضرب الاجل نهایی می تواند بارمعنایی ویژه خود را داشته باشد. وزیر خارجه ایران ایران نیز پس از این دیدار به خبرنگاران برای نخستین بار گفت که دستیابی به توافق، امکان پذیر است؛ این در حالی است که همواره مقامات ایران و آمریکا عنوان می کردند که به مذاکرات آمده اند تا ببینند توافق امکان پذیر است یا نه.
روسای جمهوری ایران و آمریکا اما روز گذشته سه شنبه و همزمان با پایان زمان اصلی ضرب الاجل هشدارهایی را به یکدیگر دادند و زمین مذاکرات و توافق احتمالی نهایی را برای طرف مقابل لغزان توضیف کردند؛ روحانی تاکید کرد که دولت آمادگی کامل دارد که اگر آنها (1+5) توافق را زیر پا بگذارند، مسیر را حتی کمی شدیدتر از آنچه که در مخیله آنها می گذرد ، برگرداند و تغییر دهد. اوباما هم از تهران عقب نماند و گفت که اگر مسیر دستیابی ایران به آنچه به ادعای او بمب اتم است بسته نشود از توافق نهایی خبری نیست.
هراندازه که دیپلمات ها در وین از امید برای رسیدن به توافق نهایی می گویند در تهران و واشنگتن دولتمردان از بیم و هشدار سخن به میان می آورند؛ دیپلمات ها از در دسترس بودن توافق می گویند و روسای جمهور طرف مقابل را به اعتماد سازی بیشتر و وفای به عهد دعوت می کنند؛ دو مقوله ای که می تواند روزهای باقی مانده تا رسیدن به توافق نهایی را بیشتر از گذشته غیرقابل پیش بینی کند.
داعش به 30 متری ترکیه رسید
فاصله پرچم های برافراشته شده ترکیه و گروه تروریستی داعش در منطقه مرزی جرابلس با سوریه به 30 متر رسیده است.
به گزارش خبرنگار اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران، همزمان با درگیری های روزهای گذشته نیروهای کرد با داعش در شهر جرابلس در استان حلب سوریه دولت ترکیه از این موضوع ابراز نگرانی کرده و دیروز جلسه ماهانه شورای امنیت ملی ترکیه به ریاست اردوغان در کاخ سفید آنکارا برگزار شد.
جرابلس که شهری مرزی در نزدیکی با ترکیه است از ژانویه سال 2014 در اشغال گروه داعش قرار گرفت و در روزهای گذشته گروه های پیشمرگه کرد سوری تلاش کرده اند به منظور حفظ کنترل بر این شهر با داعش وارد جنگ شوند.
جرابلس از سال 2012 و همزمان با بالا گرفتن تنش های جنگ داخلی سوریه تحت کنترل مخالفان مسلح حکومت سوریه قرار داشت.
لازم به ذکر است از زمان اشغال جرابلس از سوی داعش، دولت ترکیه منطقه مرزی خود را بسته اعلام کرد.