هفته گذشته بسیاری از رهبران جهان از اقدام محمد بن‌سلمان بهت‌زده شدند. تنها زمانی اقدامات شاهزاده عربستانی غیرقابل توضیح است که از لنزی اشتباه به آن نگاه کنیم (همچون اختلافات شیعه-سنی یا به راه‌انداختن این مناقشات برای مبارزه با تروریسم). براساس گزارش دولت آمریکا،القاعده با پول‌های آل‌سعود ایجاد و حمایت شده است. یکی از نمونه‌های بارز این امر، حمایت از گروه جبهه‌النصره (القاعده مستقر در سوریه) است. البته اگر از لنز سیاسی به موضوع نگاه کنیم، اتحاد رژیم صهیونیستی و وهابی‌های آل‌سعود در زمینه مخالفت با توافق هسته‌ای ایران و تلاش برای ایجاد تنش در منطقه شکلی منطقی به خود می‌گیرد. فارغ از انگیزه‌های دینی و نژادی، عربستان سعودی میخواهد بار دیگر پای آمریکا را به خاورمیانه باز کند. آنها می‌خواهند واشنگتن با تثبیت مجدد قدرت نظامی خود در منطقه، توازنی جدید که از اسرائیل و عربستان حمایت می‌کند، ایجاد کند. البته تنها جنگ با لبنان خواسته عربستانی‌ها را برآورده نمی‌کند، بلکه آنها خواهان درگیری دائم میان آمریکا و ایران هستند.
اسرائیل و عربستان سعودی این سیاست را بازگشتی عاقلانه به روندی که پیش از هجوم سال ۲۰۰۳ آمریکا به عراق وجود داشت می‌دانند. «مهار دوگانه» سیاستی بود که دولت کلینتون برای ایجاد توازن در منطقه به مرکزیت اسرائیل، عربستان و مصر و برای مقابله و محدود کردن ایران و عراقبه‌کار گرفت. ایران اما به‌شدت با این سیاست مخالفت کرد و برای از بین بردن آن از تمام ابزارهای خود بهره گرفت. با وجود تلاش‌های گسترده، ایران نتوانست به‌طور کامل سیاست‌های آمریکا را به نابودی بکشاند. در مقابل، اما خود دولت آمریکا به رهبری جورج بوش با حمله به عراق مقدمات لازم را برای نابودی توازنی که در اختیار آمریکایی‌ها بود فراهم ساخت. شکست غیرمنتظره سیاست‌های آمریکا موجب تضعیف این کشور و بی‌ثباتی منطقه شد. این روزها این شرایط تا جایی پیش رفته است که دیگر آمریکا نمی‌تواند حکمرانی گذشته خود را در منطقه بازگرداند یا توازنی جدید در منطقه ایجاد کند. عدم تسلط آمریکا بر منطقه دلیل اصلی نگرانی‌های آل‌سعود و اسرائیل است. در واقع این دو متحد منطقه‌ای می‌خواهند با کشاندن آمریکا به جنگ نظامی با ایران توازنی جدید به رهبری آمریکا در منطقه ایجاد کنند، توازنی که به نفع عربستان و رژیم صهیونیستی است.
به عقیده کارشناسان، عربستان و رژیم صهیونیستی بزرگترین بازندگان جنگ عراق و فروپاشی قدرت آمریکا در منطقه هستند. توازنی که تحت رهبری آمریکا در منطقه وجود داشت، امنیت و قابلیت مانور این دو متحد را تامین می‌کرد. حتی در آن زمان رقبای منطقه‌ای عربستان و اسرائیل –همچون ایران – توسط آمریکایی‌ها محدود می‌شدند.
در این راستا در یک دهه اخیر، عربستان و اسرائیل تمام تلاش خود را برای ورود مجدد آمریکا به منطقه به منظور ایجاد توازن قدرتی که پیش از سال ۲۰۰۳ وجود داشت و سلطه رهبری این کشور در خاورمیانه به‌کار بسته‌اند.
حدود ۲۰ سال قبل، آمریکایی‌ها منفعت خود را در رهبری خاورمیانه می‌دیدند. در دو دهه اخیر اما واگرایی گسترده‌ای در منافع منطقه‌ای آمریکا، اسرائیل و عربستان ایجاد شده است. در واقع نه‌تنهاایالات متحده منابع و توانایی لازم را برای ایجاد توازنی جدید در منطقه ندارد، بلکه منافعی که اتخاذ این سیاست برای امنیت ملی آمریکا به همراه خواهد داشت در هاله‌ای از ابهام است.
رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، باراک اوباما، در اوایل دوران ریاست‌جمهوری خود بررسی‌هایی درخصوص منابع، تعهدات، چالش‌ها و فرصت‌های جهانی این کشور صورت داد. نتایج این بررسی‌ها قابل تامل است: مهم‌ترین و حیاتی‌ترین منطقه استراتژیک برای آمریکا، شرق آسیا است. با وجود این اکنون بسیاری از منابع آمریکا در منطقه خاورمیانه هزینه می‌شود. به عقیده کارشناسان، سیاست‌های آمریکا نیاز به یک دوره اصلاحی دارد: محدود کردن دخالت‌های مفرط این کشور در خاورمیانه و توجه ویژه به منطقه شرق آسیا. ریاض و تل‌آویو اما با نگرانی به چرخش واشنگتن به سمت آسیا می‌نگرند. آنها نگرانند که چرخش آمریکا به سمت آسیا، تعهدات این کشور را برای تامین امنیت آنها کمرنگ خواهد ساخت، نگرانی‌ای که با وجود تمایل آمریکا برای همکاری با ایران شدت یافت.
مقاومت اوباما در قبال خواست عربستان و اسرائیل برای حمله نظامی به ایران و اتخاذ راه‌حل دیپلماتیک برای حل چالش‌های مربوط به ایران، بر نگرانی‌های این دو متحد منطقه‌ای افزود. اوباما با کنار زدن عربستان همواره طرف ایران را می‌گرفت.
این روزها تنها راهی که برای سعودی‌ها باقی مانده است، وارد کردن آمریکا به جنگ با ایران است. اگر موضوعات برنامه‌های هسته‌ای و نفوذ ایران در منطقه برای آمریکا به منظور حمله به ایران کفایت نکند، عربستانی‌ها ممکن است بحرانی بیافرینند که نتیجه آن حضور نظامی آمریکا در منطقه باشد. در این رابطه، لبنان می‌تواند گزینه‌ای مناسب باشد. این کشور ویژگی‌هایی دارد که در یمن و عراق نمی‌توان آنها را یافت: موقعیتی که نسبت به اسرائیل دارد و قدرت سیاسی آمریکا در آن. آنچه افکار عمومی آمریکا باید درک کنند این است که ریاض تنها خواهان حضور موقت آمریکا در لبنان نیست، بلکه آنها می‌خواهند آمریکا را به جنگی طولانی با ایران بکشانند، جنگی که محوریت اصلی آن حمایت از عربستان و رژیم صهیونیستی است.
در سال ۲۰۱۰، وزیر دفاع سابق آمریکا، رابرت گیتس، گفته بود «سعودی‌ها می‌خواهند تا آخرین آمریکایی با ایران بجنگند.» دلیل اشتیاق عربستانی‌ها برای جنگ آمریکا با ایران واضح است. همچنین چرایی حمایت نتانیاهو از این سیاست مبنای منطقی دارد. این خواسته‌ها، داستانی رازآلود در یک فیلم دراماتیک نیست. معمای اصلی این داستان این است که چرا رئیس‌جمهوری آمریکا اهدافی را که مخالف امنیت ملی این کشور است دنبال می‌کند.
در واقع می‌توان گفت این شاهزادگان عربستانی نیستند که غیرمنطقی رفتار می‌کنند، بلکه غیرمنطقی‌ترین فرد رئیس‌جمهوری آمریکا است.
برخی رسانه‌های انگلیسی گزارش داده‌اند دولت انگلیس برای پرداخت بدهی ۴۵۰ میلیون پوندی خود به ایران در ازای آزادی نازنین زاغری(محکوم امنیتی محبوس در ایران) اعلام آمادگی کرده است.
یک منبع نزدیک به سعد حریری، نخست وزیر مستعفی لبنان روز پنجشنبه به خبرگزاری رویترز گفت قرار است سعد حریری ظرف 48 ساعت ریاض را به مقصد پاریس ترک کند و سپس از آنجا به بیروت برود و رسما استعفای خود را از این سمت تقدیم کند.
وفات جانگداز و مظلومانه اشرف مخلوقات خاتم الأنبیاء محمد بن عبدالله (ص) در ۲۸ صفر سال ۱۱ هجری در سن ۶۳ سالگی بوده است. رسول گرامی و اهل بیت وی، مظهر تامّ اسمای الهی و آیینه تمام نمای صفات جمال و جلال حقّ اند. آنان، پیشوایان بشر به سوی فضایل و ارزش‌های متعالی انسانی و الهی اند و آشنایی با ابعاد گوناگون شخصیت و زندگی این رهبران الهی، بهترین توشه سالکان راه حقیقت و پاکبازان طریقِ سعادت و کمال است.
